Categorie-archieven: 2023-1 Nederland en Duitsland

Donderdag 25 mei was het dan zover. Vakantie! Nadat we vorige week al weer van het vakantiegevoel geproefd hadden met de familie Harmsen op ’t Zand in Ruurlo, zijn we vertrokken naar Bellingwoude . Waarom juist daarheen? Ik weet het niet meer, maar het is er vast mooi, en wandelingen en fietstochten uitzetten is volgens ook geen probleem. We zitten op een kleine (15 plaatsen) SVR-camping de Rigtersheert, en krijgen een prachtige plek waar we middags en ’s avonds zon hebben. De temperatuur kan nog iets hoger, maar hé we hebben een zonnetje en dat is top! Aardige eigenaren ook. Na ons geïnstalleerd te hebben zijn we op de fiets het (langgerekte) dorp ingetrokken om in de plaatselijke supermarkt inkopen te doen. En toen kwamen we erachter dat we hier al eerder gefietst hebben. De NAP-route die wij in 2005 gefietst hebben, komt nl. langs de camping. Hoe leuk is dat.

De eerste volle dag in het Noorden, en we hebben een 14 km. lange wandeling gemaakt door natuurgebied de Lethe, een rustig natuurgebied dat in beheer is van Staatsbosbeheer. Allereerst een heel stuk door het dorp, waar grote herenboerderijen staan, de een nog mooier dan de ander. Ook de molen zag er mooi uit, en daar vonden we de benodigde wigjes om de de koelkast waterpas te zetten. Onderweg veel geleerd van de historie (er zijn een aantal gerestaureerde verdedigingswerken uit de Franse Tijd) en we hebben een ree gezien die ons in alle rust stond aan te staren. Mijn zusje belt met de vraag: Is er nog plek op de camping? Kunnen we ook nog een dagje en nachtje naar jullie komen (als je dat leuk vindt) Jawel hoor, regel het maar en misschien zien we jullie op zondag.

Zaterdag 27 mei Vandaag een fietstocht gepland die ons via Blauwestad naar Winschoten zal leiden. Grappig om te zien dat er zoveel water is hier in de buurt, en de hoe een nieuw dorp uit de grond gestampt wordt. Mooie omgeving hier. In Winschoten (dat een beetje tegenviel) op een terrasje gezeten en weer terug naar de camping. Het was mooi fietsweer vandaag. ’s Avonds hebben we met andere campinggasten Goulash gegeten, door de eigenaar klaargemaakt in een grote ketel boven open vuur. Het was een gezellige afsluiting van de dag, en leuk om met andere gasten aan de praat te raken.

Tot zover voor vandaag, morgen weer een dag en zal ik schrijven over ons bezoek aan Bourtange met mijn zusje en zwager.

Zondag 28 Mei

Mijn zusje en zwager komen een nachtje kamperen met hun nieuwe omgebouwde Mercedes Sprinter en, ook heel belangrijk, iets lekkers voor bij de koffie. Ze zijn mooi op tijd, onze buren zijn net vertrokken. Vlas gaat koffie zetten terwijl zij zich installeren. Dan is het tijd voor de meegebrachte tompoezen. We hebben bedacht dat we naar Vestingstad Bourtange gaan fietsen. Een tocht van zo’n 32 kilometer moet te doen zijn.

Vesting Bourtange werd eind zestiende eeuw gebouwd als verdedigingswerk in de Tachtigjarige Oorlog. Vanaf de bastions kon je in alle richtingen uitkijken naar vijanden. Of eigenlijk naar hoe vijandelijke troepen troosteloos wegzakten in het omringende moeras. Het is er een drukte van belang, ja wat wil je op 1^e Pinksterdag en een prettige temperatuur buiten. Er zijn leuke winkeltjes en op de markt zijn verschillende terrassen. We zien o.a. een molen, een houten paard, een kerk een synagoge en 3 secreten, en dan bedoel ik niet nare ellendige vrouwen.

Terug op de camping even tijd voor onszelf. De één doet een dutje, de ander leest en zo komen we onze tijd wel door in het zonnetje. Vlas kookt voor ons en later op de avond drinken we nog een biertje.

Maandag, de camping loopt leeg. De Pinksterdagen zitten er weer op. Wij nemen een rustdag, de zon schijnt, Vlas is druk aan het zenden ik zit in de zon te genieten van een spannend boek. We gaan alleen op pad om de broodnodige boodschappen te halen. Heerlijk zo’n dagje.

Vandaag, dinsdag zijn we naar Veendam (wordt ook wel Parkstad genoemd) en hebben we een extra luifel voor aan de caravan gekocht. In de stad zagen we een standbeeld van de encyclopedist Anthony Winkler Prins (geboren in Voorst) die als dominee woonachtig was in Veendam.

De plaats is ontstaan vanaf 1655 als veenkolonie. De voor deze streken zo karakteristieke lintbebouwing heeft in Veendam een aangepaste vorm. In het centrum van de plaats vormden de beide diepen, het Ooster- en het Westerdiep, een vorkvorm omdat hier oorspronkelijk het riviertje de Munte stroomde

We hebben wat inkopen gedaan en eenmaal terug op de camping heeft Vlas direct de luifel opgezet, alhoewel er vandaag weinig zon te zien is, en hij is heel tevreden over het resultaat.

Morgen gaan we naar vogelkijkhut “de Kiekkaaste” we zijn benieuwd welke vogels we gaan spotten, maar daarover later meer.

Woensdag, zoals gezegd naar Nieuw Statenzijl gefietst. We kwamen door Bad Nieuweschans daar waar in 2005 het eindpunt van de NAP-route was. Toen heette het station nog gewoon Nieuweschans. Waren we in 2005 al vol bewondering over de gebouwen van de remise, maar nu ziet het er helemaal mooi uit. Het is prachtig opgeknapt en er zit tegenwoordig een brouwerij in. En hoewel ze gesloten waren, mochten we er even binnen een kijkje nemen. Een prachtig gebouw op een mooie locatie.

En door…….. naar Nieuw Statenzijl waar we, na koffie en een appelflap, de vogelkijkhut “Kiekkaaste” hebben bezocht. Die “Kiekkaaste” is een bijzonder fenomeen, omdat dit de enige Nederlandse vogelkijkhut buiten de dijken is. Je loopt er naar toe via een gigantisch lange vlonder. Onder de kijkhut hebben de zwaluwen hun nesten gebouwd. Het is een af en aan vliegen van de vogeltjes, leuk om te zien.

Dit is de plaats waar de zeedijk stopt. Op de grens tussen Nederland en Duitsland mondt de getijdenrivier Eems uit in de Waddenzee. Zoet en zout water komen bij elkaar. Dit zorgt voor een bijzonder landschap met planten, vogels, vissen en andere dieren die nergens anders in de Waddenzee leven. Vanuit de vogelkijkhut zie je hoe water en land in elkaar overgaan en hoe de kwelder regelmatig onder water staat. Op de slikvelden van de Dollard komen honderden bonte strandlopers bij elkaar.

Ook regelmatig gespot: fraters, zeehonden en bruinvissen. Niet dat we die gezien hebben, maar het is een mooie plek om vogels te spotten. De terugweg ging deels via Duitsland. Al met al een mooi dagje gehad, en na een dag intensief bezig zijn, is het goed rusten in de hangmat.

Donderdag; het weer was een stuk kouder en de ochtend begon miezerig. Wel goed wandelweer, dus de gelegenheid genomen om een wandeling te maken langs de Ruiten Aa. In het begin ging het een beetje mis met de navigatie, maar uiteindelijk was het een mooie wandeling van zo’n 10 km.

Daar, in Sellingen langs de Ruiten Aa staat een opvallende “natuurkijkheuvel” met daarop een kunstwerk gemaakt door beeldend kunstenaar Adriaan Nette.

Dit draaibare kunstwerk heet ‘Theater van de Natuur’ en geeft bezoekers de kans op verschillende manieren kijken naar het omringende landschap. De traptreden zijn voorzien van gedichten, geschreven door bekende Nederlanders, zoals Adriaan Morriën, Harry Muskee, Def P en nog vele anderen.

Vrijdag 2 juni was onze laatste volle dag in Groningen. We zijn naar het bezoekerscentrum Dollard geweest https://www.groningerlandschap.nl/natuur/bezoekerscentra/bezoekerscentrum-dollard/

Het werd een dag vol met zeehondjes, schapen en verschillende vogels o.a. de kluut en de koekoek.

Bijzonder mooi afscheid van Groningen. Met andere woorden: weidsheid, lange rechte wegen, veel watertjes, , lintbebouwing, veendorpen, langgerekte kernen, veel ruimte, grote graanfabriek, ruimte, rust, grote herenboerderijen met enorme achterhuizen, gas, mooie natuur en vooral rustig. Er zijn dagen geweest dat we bijna niemand tegenkwamen. Conclusie: een mooi land, waar het goed wandelen en fietsen is en we ons prima vermaakt hebben.

Zondag was een reisdag, we gingen onderweg naar een camping aan de Weser. We waren wat aan de late kant, en hoorden dat de camping vol was. Helaas pindakaas. Bij nader inzien ook niet zo erg, want het was er hartstikke druk (dat krijg je als het vol is😉) en vooral veel Nederlandse campers. Dus op zoek naar een nieuwe plek. Die hebben we gevonden, we staan mooi aan het water, een prachtplek met uitzicht op de Weser, en een hertje en een vos aan de overkant van het water, maar toch, het ruikt er naar oud vet en het sanitair is niet bijzonder. Goed voor één nacht, maar dan gaan we weer door.

Maandag zijn we dus verder getrokken en terecht gekomen op campingpark Schellental in Bad Pyrmont. Een grote camping waar genoeg plek is, en hele goede sanitaire voorzieningen, dus we hebben een mooi stekkie uitgezocht. De boel opgetuigd en de stad in geweest om boodschappen te doen. Verder niet veel gedaan, lekker uitgerust. Ik heb nog wel een vliegend hert gespot. Prachtig dier.

Dinsdag zijn we aan de wandel gegaan naar Der Schellenturm, je moet weten het is hier nogal heuvelachtig, (we zitten op de grens van het Teutenburgerwald) dus de kuiten kunnen hun lol op. Flink stijgen en dalen, maar dan heb je ook mooie uitzichten. De uitzichttoren is in 1824 op de ruïne van Burcht Schell-Pyrmont gebouwd en in 2009 gerestaureerd. Daarnaast hebben we Das Germanengrab bezocht. Een Germaans graf dat in 1906 werd ontdekt en geopend. Er lag een 1.92 lange man en zijn paard in. Het graf is net al andere graven in de buurt weer dicht gegooid.

Woensdag: er zou markt zijn in Bad Pyrmont, maar ja als je zo laat vertrekt als wij, en dan ook nog eens lopend, is daar niets meer van te vinden. Maakt niet uit. We hebben de stad bekeken, en vooral het 17 ha. grote Kuurpark. Er is een palmentuin met maar liefst 300 palmen en 400 subtropische planten. Het ruikt ook lekker daar.

Verder is er het Schlossmuseum, een imposant vestingcomplex met een gracht, wallen, kazematten en een paleis uit de Barok (1710). Dit was het zomerverblijf van de familie Waldeck-Pyrmont, van onze latere Koningin Emma, voordat zij als 20 jarig meisje met de 61 jaar oude Wilhelm III trouwde. In zowel de tuin van het paleis als in het park vinden regelmatig evenementen plaats.

Het wordt een beetje saai 😉, maar voor de verandering hebben we ook op donderdag gewandeld. Vanaf de camping nu de andere kant de bossen in. We komen bijna geen mens tegen, we hebben een kleine afslag genomen om naar de rivier de Emmer te kijken, daarna ons pad weer gevolgd. We horen veel geritsel in het bos, maar zien op een paar vogels na niet veel. Nou ja één hertje die er als een haas vandoor ging.

Het laatste stuk werd de daling erg ingezet, dat hakte er bij mij in, zere kuiten en een blaar. Ik voelde hem zowat ontstaan. Beneden aan de berg stond een bankje, dat wisten we, maar die was voor een gedeelte bezet met monniken in oranje gewaden. Deze monniken hadden we gisteren al in de palmentuin gespot. Natuurlijk heb ik netjes gevraagd of ik er bij mocht komen zitten. Na een kleine pauze in hun gezelschap, hebben we ook het laatste stukje van de route afgelegd.  

Vrijdag 9 juni: een dag rust, ik heb geen zin om te wandelen, en fietsen zie ik ook niet zitten, het is warm buiten, dus hebben we alleen boodschappen gedaan voor de gourmet.

Na deze verrassing en het eten hebben we nog een klein rondje om de camping gelopen. Dit was het aanbevelingsrondje voor alle mensen met honden die hier zitten, en dat zijn er best veel. Was een leuk rondje. Daarna nog een drankje gedaan en lekker slapen.

Zaterdag 10 juni.

Vlas is jarig! Hij is 65 jaar geworden, dit vieren we met ballonnen, opblaasgetallen en een uitgebreid ontbijt.

Het plan is om op tijd naar Hamelen te vertrekken want het wordt weer een warme dag. Je weet wel, die stad van de rattenvanger, met een Deventer tintje. Die rattenvanger nam niet alleen de ratten mee, maar ook de kinderen. Vandaag de dag loopt ie nog steeds in de stad rond, is er een standbeeld, en een glas-in-lood raam in de kerk. Je kunt er met geen mogelijkheid omheen als je dat al zou willen.

De allstadt (binnenstad) is een mooi gebied waar de straten allemaal op de Markt uitkomen. Daar staat de Sint Nicolaikerk, en het Dempterhaus. Dit huis werd in 1607-1609 gebouwd voor de burgemeester Tobias von Deventer (of Dempter).

We zijn nog over het Weser-eiland gelopen en hebben een kip gekocht die thuis op het tuinhek kan zitten.

Terug op de camping hebben we het toch gewaagd om op de fiets naar de supermarkt te gaan. Lege blikjes wegbrengen. Het was een korte rit, de heenweg bergafwaarts, terug behoorlijk trappen om de bult weer op te komen. Nu zitten we lekker in de schaduw te schrijven (Juul) en te zenden (Vlas) en drinken we straks een borrel en gaan we op de camping uit eten.

Tot zover onze vakantieperikelen, we zijn weer veilig thuisgekomen. In augustus gaan we weer twee weekjes op pad. Dank voor het lezen en de reacties die jullie achterlieten.