Da sind wir wieder!
Dit keer gaan we op pad met mijn zus en zwager voor een weekje kamperen. Wij in de KIP Shelter, zij in hun net nieuwe camperbus. We treffen elkaar in Bad Kissingen. De reis was lang. Er wordt veel aan de weg gewekt in Duitsland, dus rustig rijden en af en toe een korte file. J&W waren al op de camping voordat wij aankwamen en hebben voor het eten gezorgd. Wat een luxe is dat. Aankomen, een biertje drinken en daarna aanschuiven aan het diner.
Het was feest in Bad Kissingen (Rakoczy Fest) en ik ben samen met mijn zus naar een voorstelling geweest met Koningen, Keizers hun dames en een 8 tal paarden. Ze reden quadrilles; met zijn vieren op muziek een choreografie. Was leuk om naar te kijken. We hadden geen zin meer om verder de stad in te gaan, dus na de koffie met taart, gezellig bijkletsen met een glaasje rosé erbij.
Zaterdag 29 juli
Reisdag 2. Op weg naar de bestemming van deze week, Riedenburg in het Altmuhltal , een stad aan een zijkanaal van de Donau, tussen Nürnberg en München Beieren dus. Bij het opzetten van de luifel (KIP) en de voortent bij de bus, ging er iets niet goed. Mijn zwager stootte zijn teen aan een haring AUWWWWWW, dat was niet fijn kan je wel zeggen. We hebben boodschappen gedaan voor eten zat/zon want ook hier zijn de winkels op zondag gesloten. Verder een rustige avond beleefd, alhoewel we een gigantische onweersbui over ons heen kregen. Echt, het kwam met bakken loodrecht uit de lucht.
Zondag 30 juli,
Na vannacht door een iets minder hevige onweersbui wakker te zijn gemaakt, hebben we fijn de ogen weer gesloten en lekker uitgeslapen. Plan is om Riedenburg te gaan bezoeken aangezien daar een markt is. Even afwachten hoe het met de teen van mijn zwager ging, maar hij was positief gestemd om een activiteit te ondernemen. Na nog maar een keer zo’n hevige bui zijn we dan eindelijk op de fiets gestapt. Het was een leuke tocht langs het kanaal, we moesten met enige regelmaat de benen hoog optillen door al die plassen water op de weg. Koddig gezicht. NB: Mijn zus had wel erg vieze schoen ven het opspattende water. Riedenburg is een leuke stad om in rond te lopen, bijna alle huizen hebben prachtige zachte kleuren, en de kaffee mit kuchen is niet te versmaden. De middag is verder vrij droog en lekker zonnig verlopen. Hierbij enkele foto’s .
Morgen gaan we als 65+ een boottochtje maken. Bis später!
Weltenburg und Regensburg
Maandag 31 juli,
Vandaag belooft een mooie dag te worden, qua weer in ieder geval. We gaan een boottochtje maken over de Donau. Dus vanaf de camping op de fiets naar Kelheim om daar op te stappen. Het ging nog bijna mis met de kaartjes. Vlas had ze online besteld, maar toen we aan boord wilde klopte er iets niet. Hij had ze per ongeluk op de datum 07-08 gezet. Even naar de kassa en het kon alsnog geregeld worden.
Vanuit Kelheim dus naar Weltenburg waar de abdij van Weltenburg te vinden is. De abdij ligt aan de oevers van de Donau, meer bepaald aan de glij-oever van een meander, in de binnenlus van de plaatselijke rivierloop. De abdij is bekend door zijn abdijkerk en de brouwerij. Als invulling van de voor de benedictijnerorder belangrijke leefregel van gastvrijheid en dienstbaarheid, neemt de abdij de pastorale zorg op zich van vier omliggende parochies, en worden gasten ontvangen in de Begegnungsstätte St. Georg.
De Klosterbrauerei Weltenburg opgestart in of voor 1050 is zonder discussie wel de oudste nog operationele kloosterbrouwerij. De brouwerij behoort tot de oudste ondernemingen ter wereld. Het was een mooie tocht, en de abdij ligt wel op een prachtig punt. We hebben er rondgekeken en Vlas en ik wilde de abdij ook graag van de overkant van de rivier zien. Wij zijn met de kabelveer overgestoken en hebben een prachtige tocht gemaakt met een behoorlijke klim, maar het resultaat was een schitterend uitzicht op de abdij. Toen we eenmaal zover waren gekomen hebben we besloten de route per voet naar Kelheim af te ronden. J&W zijn met de boot teruggegaan. Hen hebben we op de camping weer getroffen.
Dinsdag 1 augustus
Er wordt een dag met regelmatig regen voorspeld, dus we gaan de grootste stad in de omgeving bezoeken nl. Regensburg. Regensburg is een havenstad met vele scheepswerven. De binnenstad van Regensburg kwam ongeschonden door de Tweede Wereldoorlog en is daarmee een van de beter bewaarde middeleeuwse steden in Duitsland.
De stad is ruim opgezet en er zijn veel grote gebouwen te zien. Veel kleurtjes ook, dat maakt het een vriendelijke stad. Gelukkig viel het met de regen mee, en hebben we aan het eind van de middag nog heerlijk voor de tent in het zonnetje gezeten.
Letzte Tage in Bayern
Woensdag 2 augustus
Wat een weer, de hele dag regen, met af en toe een droge periode ertussen. We hebben gelezen, spelletjes op de telefoon/ipad gespeeld, Vlas heeft gezonden (geen condities) en verder eigenlijk niets bijzonders. Ja, een dutje. En aan het eind van de dag wat boodschappen. We moeten toch eten nietwaar?
Donderdag 3 augustus
Het beloofd een mooie zonnige dag te worden, dus we gaan eropuit met de fiets. Een tochtje naar Dietfurt an der Altmühl
We fietsten langs het Main-Donau kanaal waar ook onze camping aan ligt. De heenweg was de gangbare (toeristische) route. We moesten wel tegen de wind in, en die was aardig stevig. Ook veel tegenliggers. Het valt me op dat er velen zijn die gepakt en gezakt in eigen land op pad zijn.
Even wat informatie over Dietfurt: Zes van de oorspronkelijke tien vestingtorens van de middeleeuwse stadsversterking van Dietfurt zijn bewaard gebleven. Het versterkte karakter van de stad en de stadsmuur leeft nog steeds voort in de bijnaam van Dietfurt – Beiers China. Dat zit zo: De prins-bisschop van Eichstätt merkte eens op dat de mensen van Dietfurt niet genoeg leengoederen en belastingen betaalden; hij stuurde zijn kamerheer om hen te controleren. De Dietfurters, die op de hoogte waren van de missie van de kamerheer, sloten hun stadspoorten en lieten hem niet binnen. Geërgerd meldde de kamerheer aan zijn bisschop dat de Dietfurters hem leken op de “Chinezen” – ze verschansten zich achter hun muren en trokken zich niets aan van een bisschoppelijke kamerheer. Tijdens carnaval zie je de Chinese invloeden nog terug.
Bijzonder zijn de vele fantasierijk vormgegeven fonteinen in Dietfurt.
De parochiekerk van St. Ägidius werd voor het eerst vermeld in 1144. Rond 1408 werd er een nieuw gebouw opgetrokken in gotische stijl, waarvan nog steeds delen bewaard zijn gebleven. Het huidige barokke gebouw werd tussen 1732 en 1734 gebouwd volgens de plannen van de beroemde hofarchitect Gabriel de Gabrieli uit Eichstätt
Terug zijn we langs de andere kant van het kanaal gaan fietsen. Veel mooier, rustiger met wat kleine klimmetjes en leuke afdalingen. Onderweg kwamen we langs de Sankt Agatha Kapel en het bijbehorende kerkhof. Dat zag er mooi verzorgd uit. Al met al was het een mooie tocht van 50 km.
Vrijdag 4 augustus
Vandaag zijn we naar de Befreiungshalle in Kelheim geweest. Wat een ervaring was dat. De grootsheid, om duizelig van te worden, heel indrukwekkend.
De Befreiungshalle is een herdenkingsmonument. Het monument gedenkt de verschillende gewonnen veldslagen tegen Napoleon van 1813 tot 1815 tijdens de Duitse bevrijdingsoorlog. De bouwopdracht werd gegeven door koning Lodewijk I van Beieren. De eerste steen werd gelegd op 19 oktober 1842 en de plechtige inhuldiging vond plaats op 18 oktober 1863, wat een historische datum was, vijftig jaar na de overwinning in de slag bij Leipzig.
De ronde hal heeft een hoogte van 45 m en een diameter van 29 m. Het matroneum kan worden bereikt via 82 treden. Na nog eens 40 treden bereikt je het buitenste uitkijkterras, vanwaar men een weids uitzicht heeft over de valleien van de Donau en de Altmühl.
De krachtig ogende ronde structuur gebouwd met Kelheimer kalksteen is een achttienhoekige veelhoek. De buitengevel is verdeeld in achttien pilaren, die worden gekroond door achttien kolossale standbeelden. Het getal 18 is volop aanwezig als in: 18 Duitse stammen die betrokken waren, het is een symbolische verwijzing, naar het feit dat zowel de slag van Leipzig als de slag bij Waterloo plaatsvond op de 18e dag van de maand, maar ook naar de achttien generaals die met een inscriptie herdacht worden evenals de achttien heroverde forten.
Interesse in het hele verhaal zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Befreiungshalle
Na het bezoek zijn we naar de stad gewandeld, kaffee mit kunchen (of ijs) genuttigd en ook weer omhoog gelopen. Een behoorlijke steile klim, maar we hebben het toch maar mooi gedaan.
Auf Wiedersehen und gute Reise
Zaterdag 5 augustus
Dat was ‘m dan de week samen met J&W in het Altmühltal. We namen afscheid en gingen ieder ons weegs. Voor ons betekende dat 6 uur onderweg naar onze nieuwe camping “Zum Stillen Winkel” in Niederbreitbach-Bürder, aan het riviertje de Wied. Het was een lange tocht, met als lunch zo’n heerlijk vers gebraden half haantje. Mmmmmm. Maar we hadden er goed weer bij, af en toe wat spetters (vooral toen we op de camping aankwamen ;-). J&W zijn doorgereden richting Pilzen in Tsjechië.
Het opzetten van één en ander gaat ons steeds beter af, en voor we het wisten zaten we te genieten van een lekker koud biertje. Na het eten hebben we nog een wandelingetje gemaakt, waarbij we steil omhoog moesten, maar dan ook een mooi uitzicht hadden. Het is een volle camping met huisjes en veel Nederlandse gasten. We staan op een mooi plekje bijna aan het eind in de Sesamstraat 14.
Zondag 6 augustus.
Na een hele vroege (7.00 uur) douche, zijn we nog lekker even onder de wol gekropen. Het regent nl. en het ziet er niet naar uit dat het gaat stoppen. Nou ja, heel even hebben we koffie/thee kunnen drinken in het zonnetje. Ik heb het bed lekker zo gelaten, kunnen we nog een middagdutje doen. Wie weet als het vanavond nog droog wordt gaan we er nog even tussenuit. Je kan hier goed wandelen, Vlas heeft er al een aantal uitgezet. Daar hoor je later wat meer over.
O ja, we hebben Matthieu van de Poel wereldkampioen zien worden en gaan straks pizza eten. Onze dag kan niet meer stuk 😉
Wo sind wir geblieben…
Maandag 7 augustus
Na de middag zou het weer opknappen, dus na het verorberen van een kopje soep, hebben we een wandeling gemaakt vanaf de camping. Het eerste stuk ging behoorlijk omhoog. Het heeft veel geregend dus uitkijken waar je je voeten neerzet, en je tempo aanpassen. Mooi was het wel. Op een gegeven moment komen we op een open vlakte in de bergen. Ik kreeg gelijk zo’n Sound of Music gevoel. Vlas dacht dat ie een orchidee had gespot, maar bij nazoeken bleek het een Vlasbekje (soort van Vlasleeuwenbek) te zijn. Grappig!
De weg naar beneden ging makkelijker, en was ook breder. We hebben een stuk langs een beekje gelopen. Al met al een prima tijdverdrijf voor de maandag.
Dinsdag 8 augustus
We stappen eerst in de auto naar Neuwied, om vandaar uit te gaan fietsen naar Koblenz. We (ik) had een missie. Daarover later meer. We zijn aan de oostzijde langs de Rijn gefietst. Sommige stukken waren mooi, sommige stukken gingen over industrieterreinen en langs de grote weg en het spoor. In Koblenz
aangekomen hebben we een kijkje genomen bij die Deutsche Ecke: Wereldberoemd: waar vader Rijn moeder Moezel ontmoet . We zijn al eens eerder op dat plein geweest. Er staat een gigantisch standbeeld staat van Keizer Wilhelm I.
Na een korte rondwandeling hebben we op een Italiaans terras wat gegeten en gedronken. Daarna was het tijd om onze missie te voltooien. Het zit nl. zo: Zo’n 10 jaar teug hebben wij in Duitsland een Fensterdekoration gekocht. 3 glazen bollen in een houder die sindsdien bij ons voor het raam hangt. Nu was een van de glazen bollen al een tijdje kapot, en provosorisch geplakt, maar dat werkte niet echt. Via een zoektocht op internet én in ons fotoarchief kwam ik uiteindelijk bij de winkel in Koblenz terecht waar ik het toendertijds gekocht heb. Via een mail heb ik in mijn beste (vertaalde) Duits gevraagd of ze nog zo’n glasschaal hadden, en jawel hoor, Ik kon er twee bestellen (het kan zomaar zijn dat er nog een keer één sneuvelt) en die hebben we nu dus opgehaald. Ik ben er heel blij mee.
Via de westzijde van de Rijn zijn weover de Rheinradweg teruggefietst. Dit traject was een stuk mooier, geen industrie, wel kleine stadjes. Al met al een mooie fietstocht met zonder regen (dat
is ook wel eens fijn).
Woensdag 9 augustus.
Vannacht heeft het bijna de hele nacht geregend. Ik heb er behoorlijk wakker van gelegen. We zitten hier dicht aan een riviertje, en je weet maar nooit, er zijn zoveel verhalen over noodweer in Europa. Niet dat er nu hier iets aan de hand is, maar ik vraag me dan af, waar gaat het naar toe met ons klimaat, en wat te doen als….
Gelukkig werd het een mooie dag vandaag met veel zon. Een goede dag om een wasje te doen, en lekker van het zonnetje te genieten. Boeken lezen op mijn e-reader, een beetje puzzelen en Reibekuchen als lunch. Laat op de dag hebben we voor twee dagen eten ingekocht. Morgen gaan we aan de wandel, maar daarover later meer.
in den Waden
Donderdag 10 augustus
De weergoden zijn ons goed gezind. Het beloofd weer een mooie dag te worden. We stappen op de fiets om naar Niederbreitbach te gaan. Een klein eindje fietsen. Nadat we de fietsen bij een camping hebben neergezet, starten we met de “Erlebnisschleife Wiedblick-Tour” met als verste punt Waldbreitbach. Tijdens deze wandeling (een gedeelte van de Westerwaldsteig) zullen we verschillende kloosters tegenkomen, we zullen flink stukken stijgen (440 meter) en gelukkig ook weer afdalen. Eén van de eerste dingen die ons opvalt is een winkeltje met alleen maar Kerstspullen. Ze zijn niet geopend, maar als je “anklingelt” wordt je vast binnengelaten.
Dan beginnen we te klimmen, vanaf boven op de berg hebben we zicht op twee Kloosters. Het eerste is het St. Josefhaus, dit is het eerste klooster van de broeders Franciskanen van het Heilige Kruis. Het moet gezegd, het is mooi binnen, doet me aan de Broederenkerk denken, en ik heb een kaarsje bij Maria opgestoken voor iedereen die het nodig heeft. Als we verder lopen komen we langs een “geneeskrachtig” waterbekken aangezien er veel ijzer in zat. Goed voor allerlei klachten. Baad het niet …
Langzaam dalen we weer af en komen we langs het Klooster van de Zusters Franciscanessen. Daar was ook een hospice. Verder afdalend tot aan het dorp lopen we langs een vogelhuisje kerstkribbe. Niet zo gek als hier het Krippenmuseum (museum voor kerststalletjes) gevestigd is. O ja, ons viel ook op dat er op het pad allemaal lampjes in de bomen hingen. Ik denk dat het in de Kersttijd een mooi gezicht is. Nadat we de lunch (donderdag is reibekuchendag) hebben genuttigd zijn we terug gelopen en naar de camping gefietst. Een mooie wandeling, een prachtige dag.
Vrijdag 11 augustus
Een korte wandeling vandaag maar wel heel bijzonder. We doen Kleiner Wäller: Häubchen-Tour. 5,5 km. 98 meter stijgen. De route loopt over natuurlijke paden, langs bosranden en voor het eerst dat we dit zien, veel tarwe velden. Halverwege komen we bij Roßbacher Häubchen. Het herkenningspunt van Roßbach is de 350 m hoge geërodeerde vulkanische kegel. Een educatief pad geeft uitleg over de basaltwinning van 1883-1942.
Daarna gaan we op pad om de 350 m. hoge vulkaantop te beklimmen. Je De route is geen kattenpis, op een bepaald stuk hangt zelf een kabel waaraan je jezelf omhoog kan helpen. Vanaf dit uitzichtplateau hebben we een prachtig panoramisch uitzicht over het Wiedtal en ver daarachter tot aan het Siebengebergte. Maar het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Met een goed gevoel dalen we af en vervolmaken de route. We zijn trots op onszelf.
Vergeet ik toch bijna te vertellen dat we al twee dagen lang bramen plukken die warm zijn van de zon. Love it!
Alles hat einmal ein Ende
En dat is wat ook nu gebeurd. Zaterdag 12 augustus, de laatste dag van onze Duitsland vakantie. We zijn naar Linz am Rhein gereden. Daar hebben een tochtje gemaakt in de historische Schienerbus (rode spoorbus) door het Kasbachtal -naar Kalenborn. Het is een steile rit in een autobus op het spoor. Leuk om te doen. We hadden besloten omhoog te gaan met de bus en naar beneden te wandelen.
Op de top werden we verrast door Little Brittain, en een hotel/café met allerlei zaken betreffende het Engelse koningshuis. Bijzonder. De romantische wandelroute loopt vanaf het treinstation van Kalenborn in de directe omgeving van de spoorlijn langs het kabbelende Kasbach. Deze officiële feederroute van de Rheinsteig door het idyllische Kasbachtal. Als verassing was er nog een Trödelmarkt in Linz. Daar zijn we overheen geslenterd. Al met al een pittige tocht nog wel. Het was gelukkig wel een droge dag, alhoewel dat er ‘s morgens niet zo goed uitzag. Mazzel dus.
Zondag 13 augustus
We trekken weer huiswaarts, en hebben een voorspoedige reis gehad. De caravan weer gestald, en morgen weer aan het werk. Het was een goede vakantie. De eerste week samen met J&W, later met ons beiden waarin we vooral veel gewandeld hebben. O ja, had ik al verteld dat ik op de camping een ijsvogeltje heb gezien? Dat alleen al was een bijzonder ervaring. Wat wel opvallend is, het feit dat de bossen zo zijn aangetast door zowel droogte, sneeuwbreuk, schorskever, eikenprocessierups stormen en de juweelkever. Monoculturen zoals hier, waar alleen maar naaldbomen groeien, zijn ideale broedplaatsen voor schorskevers en ander ongedierte. Ze proberen daarom al zo’n 25 jaar meer diversiteit aan te brengen, zoals loofbomen die beter in droge omstandigheden gedijen. Denk aan rode eiken, beuken. Maar ook coniferen uit het Middellandse Zeegebied.” Ik hoop dat het gaat lukken, want het is een mooi wandelland.
Auf wiedersehen!
De KIP Shelter in het Groningse land
Donderdag 25 mei was het dan zover. Vakantie! Nadat we vorige week al weer van het vakantiegevoel geproefd hadden met de familie Harmsen op ‘t Zand in Ruurlo, zijn we vertrokken naar Bellingwoude . Waarom juist daarheen? Ik weet het niet meer, maar het is er vast mooi, en wandelingen en fietstochten uitzetten is volgens ook geen probleem. We zitten op een kleine (15 plaatsen) SVR-camping de Rigtersheert, en krijgen een prachtige plek waar we middags en ‘s avonds zon hebben. De temperatuur kan nog iets hoger, maar hé we hebben een zonnetje en dat is top! Aardige eigenaren ook. Na ons geïnstalleerd te hebben zijn we op de fiets het (langgerekte) dorp ingetrokken om in de plaatselijke supermarkt inkopen te doen. En toen kwamen we erachter dat we hier al eerder gefietst hebben. De NAP-route die wij in 2005 gefietst hebben, komt nl. langs de camping. Hoe leuk is dat.
De eerste volle dag in het Noorden, en we hebben een 14 km. lange wandeling gemaakt door natuurgebied de Lethe, een rustig natuurgebied dat in beheer is van Staatsbosbeheer. Allereerst een heel stuk door het dorp, waar grote herenboerderijen staan, de een nog mooier dan de ander. Ook de molen zag er mooi uit, en daar vonden we de benodigde wigjes om de de koelkast waterpas te zetten. Onderweg veel geleerd van de historie (er zijn een aantal gerestaureerde verdedigingswerken uit de Franse Tijd) en we hebben een ree gezien die ons in alle rust stond aan te staren. Mijn zusje belt met de vraag: Is er nog plek op de camping? Kunnen we ook nog een dagje en nachtje naar jullie komen (als je dat leuk vindt) Jawel hoor, regel het maar en misschien zien we jullie op zondag.
Zaterdag 27 mei Vandaag een fietstocht gepland die ons via Blauwestad naar Winschoten zal leiden. Grappig om te zien dat er zoveel water is hier in de buurt, en de hoe een nieuw dorp uit de grond gestampt wordt. Mooie omgeving hier. In Winschoten (dat een beetje tegenviel) op een terrasje gezeten en weer terug naar de camping. Het was mooi fietsweer vandaag. ‘s Avonds hebben we met andere campinggasten Goulash gegeten, door de eigenaar klaargemaakt in een grote ketel boven open vuur. Het was een gezellige afsluiting van de dag, en leuk om met andere gasten aan de praat te raken.
Tot zover voor vandaag, morgen weer een dag en zal ik schrijven over ons bezoek aan Bourtange met mijn zusje en zwager.
Pinksteren
Zondag 28 Mei
Mijn zusje en zwager komen een nachtje kamperen met hun nieuwe omgebouwde Mercedes Sprinter en, ook heel belangrijk, iets lekkers voor bij de koffie. Ze zijn mooi op tijd, onze buren zijn net vertrokken. Vlas gaat koffie zetten terwijl zij zich installeren. Dan is het tijd voor de meegebrachte tompoezen. We hebben bedacht dat we naar Vestingstad Bourtange gaan fietsen. Een tocht van zo’n 32 kilometer moet te doen zijn.
Vesting Bourtange werd eind zestiende eeuw gebouwd als verdedigingswerk in de Tachtigjarige Oorlog. Vanaf de bastions kon je in alle richtingen uitkijken naar vijanden. Of eigenlijk naar hoe vijandelijke troepen troosteloos wegzakten in het omringende moeras. Het is er een drukte van belang, ja wat wil je op 1e Pinksterdag en een prettige temperatuur buiten. Er zijn leuke winkeltjes en op de markt zijn verschillende terrassen. We zien o.a. een molen, een houten paard, een kerk een synagoge en 3 secreten, en dan bedoel ik niet nare ellendige vrouwen.
Voor het Majoorslogement staat de reconstructie van het houten paard. Een martelwerktuig uit vroeger tijden. De gestraften werden op het paard geplaatst, waarna gewichten aan hun voeten werden bevestigd. Gereconstrueerd in 1988.
Terug op de camping even tijd voor onszelf. De één doet een dutje, de ander leest en zo komen we onze tijd wel door in het zonnetje. Vlas kookt voor ons en later op de avond drinken we nog een biertje.
Maandag, de camping loopt leeg. De Pinksterdagen zitten er weer op. Wij nemen een rustdag, de zon schijnt, Vlas is druk aan het zenden ik zit in de zon te genieten van een spannend boek. We gaan alleen op pad om de broodnodige boodschappen te halen. Heerlijk zo’n dagje.
Vandaag, dinsdag zijn we naar Veendam (wordt ook wel Parkstad genoemd) en hebben we een extra luifel voor aan de caravan gekocht. In de stad zagen we een standbeeld van de encyclopedist Anthony Winkler Prins (geboren in Voorst) die als dominee woonachtig was in Veendam.
De plaats is ontstaan vanaf 1655 als veenkolonie. De voor deze streken zo karakteristieke lintbebouwing heeft in Veendam een aangepaste vorm. In het centrum van de plaats vormden de beide diepen, het Ooster- en het Westerdiep, een vorkvorm omdat hier oorspronkelijk het riviertje de Munte stroomde
We hebben wat inkopen gedaan en eenmaal terug op de camping heeft Vlas direct de luifel opgezet, alhoewel er vandaag weinig zon te zien is, en hij is heel tevreden over het resultaat.
Morgen gaan we naar vogelkijkhut “de Kiekkaaste” we zijn benieuwd welke vogels we gaan spotten, maar daarover later meer.
Er gaat niets boven ……
Woensdag, zoals gezegd naar Nieuw Statenzijl gefietst. We kwamen door Bad Nieuweschans daar waar in 2005 het eindpunt van de NAP-route was. Toen heette het station nog gewoon Nieuweschans. Waren we in 2005 al vol bewondering over de gebouwen van de remise, maar nu ziet het er helemaal mooi uit. Het is prachtig opgeknapt en er zit tegenwoordig een brouwerij in. En hoewel ze gesloten waren, mochten we er even binnen een kijkje nemen. Een prachtig gebouw op een mooie locatie.
En door…….. naar Nieuw Statenzijl waar we, na koffie en een appelflap, de vogelkijkhut “Kiekkaaste” hebben bezocht. Die “Kiekkaaste” is een bijzonder fenomeen, omdat dit de enige Nederlandse vogelkijkhut buiten de dijken is. Je loopt er naar toe via een gigantisch lange vlonder. Onder de kijkhut hebben de zwaluwen hun nesten gebouwd. Het is een af en aan vliegen van de vogeltjes, leuk om te zien.
Dit is de plaats waar de zeedijk stopt. Op de grens tussen Nederland en Duitsland mondt de getijdenrivier Eems uit in de Waddenzee. Zoet en zout water komen bij elkaar. Dit zorgt voor een bijzonder landschap met planten, vogels, vissen en andere dieren die nergens anders in de Waddenzee leven. Vanuit de vogelkijkhut zie je hoe water en land in elkaar overgaan en hoe de kwelder regelmatig onder water staat. Op de slikvelden van de Dollard komen honderden bonte strandlopers bij elkaar.
Ook regelmatig gespot: fraters, zeehonden en bruinvissen. Niet dat we die gezien hebben, maar het is een mooie plek om vogels te spotten. De terugweg ging deels via Duitsland. Al met al een mooi dagje gehad, en na een dag intensief bezig zijn, is het goed rusten in de hangmat.
… Groningen
Donderdag; het weer was een stuk kouder en de ochtend begon miezerig. Wel goed wandelweer, dus de gelegenheid genomen om een wandeling te maken langs de Ruiten Aa. In het begin ging het een beetje mis met de navigatie, maar uiteindelijk was het een mooie wandeling van zo’n 10 km.
Daar, in Sellingen langs de Ruiten Aa staat een opvallende “natuurkijkheuvel” met daarop een kunstwerk gemaakt door beeldend kunstenaar Adriaan Nette.
Dit draaibare kunstwerk heet ‘Theater van de Natuur’ en geeft bezoekers de kans op verschillende manieren kijken naar het omringende landschap. De traptreden zijn voorzien van gedichten, geschreven door bekende Nederlanders, zoals Adriaan Morriën, Harry Muskee, Def P en nog vele anderen.
Vrijdag 2 juni was onze laatste volle dag in Groningen. We zijn naar het bezoekerscentrum Dollard geweest https://www.groningerlandschap.nl/natuur/bezoekerscentra/bezoekerscentrum-dollard/
Het werd een dag vol met zeehondjes, schapen en verschillende vogels o.a. de kluut en de koekoek.
Bijzonder mooi afscheid van Groningen. Met andere woorden: weidsheid, lange rechte wegen, veel watertjes, , lintbebouwing, veendorpen, langgerekte kernen, veel ruimte, grote graanfabriek, ruimte, rust, grote herenboerderijen met enorme achterhuizen, gas, mooie natuur en vooral rustig. Er zijn dagen geweest dat we bijna niemand tegenkwamen. Conclusie: een mooi land, waar het goed wandelen en fietsen is en we ons prima vermaakt hebben.
Intermezzo
En dan gaan we Duitsland verkennen
Zondag was een reisdag, we gingen onderweg naar een camping aan de Weser. We waren wat aan de late kant, en hoorden dat de camping vol was. Helaas pindakaas. Bij nader inzien ook niet zo erg, want het was er hartstikke druk (dat krijg je als het vol is😉) en vooral veel Nederlandse campers. Dus op zoek naar een nieuwe plek. Die hebben we gevonden, we staan mooi aan het water, een prachtplek met uitzicht op de Weser, en een hertje en een vos aan de overkant van het water, maar toch, het ruikt er naar oud vet en het sanitair is niet bijzonder. Goed voor één nacht, maar dan gaan we weer door.
Maandag zijn we dus verder getrokken en terecht gekomen op campingpark Schellental in Bad Pyrmont. Een grote camping waar genoeg plek is, en hele goede sanitaire voorzieningen, dus we hebben een mooi stekkie uitgezocht. De boel opgetuigd en de stad in geweest om boodschappen te doen. Verder niet veel gedaan, lekker uitgerust. Ik heb nog wel een vliegend hert gespot. Prachtig dier.
Dinsdag zijn we aan de wandel gegaan naar Der Schellenturm, je moet weten het is hier nogal heuvelachtig, (we zitten op de grens van het Teutenburgerwald) dus de kuiten kunnen hun lol op. Flink stijgen en dalen, maar dan heb je ook mooie uitzichten. De uitzichttoren is in 1824 op de ruïne van Burcht Schell-Pyrmont gebouwd en in 2009 gerestaureerd. Daarnaast hebben we Das Germanengrab bezocht. Een Germaans graf dat in 1906 werd ontdekt en geopend. Er lag een 1.92 lange man en zijn paard in. Het graf is net al andere graven in de buurt weer dicht gegooid.
Woensdag: er zou markt zijn in Bad Pyrmont, maar ja als je zo laat vertrekt als wij, en dan ook nog eens lopend, is daar niets meer van te vinden. Maakt niet uit. We hebben de stad bekeken, en vooral het 17 ha. grote Kuurpark. Er is een palmentuin met maar liefst 300 palmen en 400 subtropische planten. Het ruikt ook lekker daar.
Verder is er het Schlossmuseum, een imposant vestingcomplex met een gracht, wallen, kazematten en een paleis uit de Barok (1710). Dit was het zomerverblijf van de familie Waldeck-Pyrmont, van onze latere Koningin Emma, voordat zij als 20 jarig meisje met de 61 jaar oude Wilhelm III trouwde. In zowel de tuin van het paleis als in het park vinden regelmatig evenementen plaats.
Laatste vakantiedagen
Het wordt een beetje saai 😉, maar voor de verandering hebben we ook op donderdag gewandeld. Vanaf de camping nu de andere kant de bossen in. We komen bijna geen mens tegen, we hebben een kleine afslag genomen om naar de rivier de Emmer te kijken, daarna ons pad weer gevolgd. We horen veel geritsel in het bos, maar zien op een paar vogels na niet veel. Nou ja één hertje die er als een haas vandoor ging.
Het laatste stuk werd de daling erg ingezet, dat hakte er bij mij in, zere kuiten en een blaar. Ik voelde hem zowat ontstaan. Beneden aan de berg stond een bankje, dat wisten we, maar die was voor een gedeelte bezet met monniken in oranje gewaden. Deze monniken hadden we gisteren al in de palmentuin gespot. Natuurlijk heb ik netjes gevraagd of ik er bij mocht komen zitten. Na een kleine pauze in hun gezelschap, hebben we ook het laatste stukje van de route afgelegd.
Vrijdag 9 juni: een dag rust, ik heb geen zin om te wandelen, en fietsen zie ik ook niet zitten, het is warm buiten, dus hebben we alleen boodschappen gedaan voor de gourmet.
Vlak voor het eten kreeg ik van Ria het bericht dat zij de kaartjes voor Concert on Sea op onze naam had gezet. Dat ging zo snel, dat Vlas het mailtje al gezien had, voordat ik het in de gaten had.
Hij dacht dat hij door Ria gespamd werd. Hij is erg blij met het cadeau, en ik hoef eindelijk (vanaf 5 januari) mijn mond niet meer dicht te houden.
Kijk ‘m blij zijn.
Na deze verrassing en het eten hebben we nog een klein rondje om de camping gelopen. Dit was het aanbevelingsrondje voor alle mensen met honden die hier zitten, en dat zijn er best veel. Was een leuk rondje. Daarna nog een drankje gedaan en lekker slapen.
Zaterdag 10 juni.
Vlas is jarig! Hij is 65 jaar geworden, dit vieren we met ballonnen, opblaasgetallen en een uitgebreid ontbijt.
Het plan is om op tijd naar Hamelen te vertrekken want het wordt weer een warme dag. Je weet wel, die stad van de rattenvanger, met een Deventer tintje. Die rattenvanger nam niet alleen de ratten mee, maar ook de kinderen. Vandaag de dag loopt ie nog steeds in de stad rond, is er een standbeeld, en een glas-in-lood raam in de kerk. Je kunt er met geen mogelijkheid omheen als je dat al zou willen.
De allstadt (binnenstad) is een mooi gebied waar de straten allemaal op de Markt uitkomen. Daar staat de Sint Nicolaikerk, en het Dempterhaus. Dit huis werd in 1607-1609 gebouwd voor de burgemeester Tobias von Deventer (of Dempter).
We zijn nog over het Weser-eiland gelopen en hebben een kip gekocht die thuis op het tuinhek kan zitten.
Terug op de camping hebben we het toch gewaagd om op de fiets naar de supermarkt te gaan. Lege blikjes wegbrengen. Het was een korte rit, de heenweg bergafwaarts, terug behoorlijk trappen om de bult weer op te komen. Nu zitten we lekker in de schaduw te schrijven (Juul) en te zenden (Vlas) en drinken we straks een borrel en gaan we op de camping uit eten.
Tot zover onze vakantieperikelen, we zijn weer veilig thuisgekomen. In augustus gaan we weer twee weekjes op pad. Dank voor het lezen en de reacties die jullie achterlieten.
La Douce France
We zijn vertrokken naar la Douce France! Zaterdag zijn we vanuit Diepenveen vertrokken uitgezwaaid door Moeders Vlastra. We rijden in twee dagen naar Baubigny in Normandië. De eerste dag kamperen we in de buurt van Calais. Een grote camping met zwembad, restaurant, en alles er op en er aan. Niet dat we daar gebruik van maken, dat dan weer niet. De shelter staat er op zijn meest eenvoudige manier, zonder luifel, dus in een mum van tijd opgezet. Na een wandeling door Guines hebben een in de campingwinkel een baquette gekocht, en met alle restanten van thuis een hapjesmaaltijd in elkaar geflanst.
Reisdag 2 was er een met miezerig weer, niet echt erg als je toch de godganse dag in de auto moet zitten. Het rijden op zich gaat prima. De shelter hangt er mooi achter. Uiteindelijk arriveerden we tegen 16:30 uur op de camping. Nu was het wel zaak om te kijken welke (delen) we van de voortent gingen opzetten, het waait hier nogal aan de kust. We hebben uitzicht over de oceaan, maar daar komt ook de wind vandaan. Dus, met de kont in de wind de voortent zonder voorkant maar met petluifel opgezet. Zo maken we optimaal gebruik van de mogelijkheden.
Aangezien we al vroeg boodschappen gedaan hadden, hoefden we er niet meer uit. Dus even bijkomen van de reis, lekker eten en drinken en na het eten, een kleine avondwandeling met als verrassing een “point de vue” waar de zon opeens onder de wolken vandaan kwam. Ik denk dat we hier nog wel mooie zonsondergangen te zien krijgen.
De eerste dagen in Normandië.
De reisdagen zitten erop, we hebben genoeg in de auto gezeten. We trekken een (maan)dag uit om te gaan wandelen, een route door de duinen via Sustainville en het strand weer terug naar de camping. In de duinen staan veel prachtige distels, ze kleuren een beetje blauw en sommige worden bewoond door slakjes. Het is een mooie wandeling.We doen een stuk van de Grand Randonnée 223 (https://www.manche-toerisme.com/gr223-douanierspad) een route die loopt langs de Normandische kust. Bij helder weer kan je hier de Engelse eilanden zien liggen. In Sustainville is een klein winkeltje en daar hebben we wat eten en drinken gekocht. Het dorp bevat tevens een kerk waarop je heerlijk op de trappen in de schaduw kan zitten en de schoenen van het zand ontdoen.
De terugweg ging over het strand. Het is er rustig, de oceaan is nog wel koud, maar dat schijnt sommigen niet te deren. Wij lopen er een klein stukje in om daarna onze weg terug naar de camping te vinden. Niet zo moeilijk, gewoon langs het water blijven lopen en op het juiste moment afslaan. Al met al een fixe wandeling van zo’n 14 km gemaakt.
We verbazen ons als we verschillende kuilen zien waar aangespoelde krabbepootjes in liggen. Het lijken net sigarettenpeuken, maar gelukkig is het dat niet.
De twee dagen erna hebben we de steden in de omgeving verkent. Briquebec, een plaats waar we op de heenweg al doorheen kwamen, en waar ze drie dagen feest gevierd hadden. Toen wij er kwamen waren ze bezig puin te ruimen.
Woensdag was het de beurt aan Cherbourg in het noorden van Normandië. Een grote stad aan zee, waar we hebben rondgewandeld, min of meer per ongeluk in een botanische tuin terecht kwamen.
In mijn beste Frans heb ik aan een postbezorger de weg naar het VVV gevraagd, en jawel hoor iets van droit, gauche, droit, droit, maar we hebben het gevonden. Dat ie gesloten was tussen de middag, dat hadden we wel kunnen bedenken, even aan wennen hier de “siesta”.
We hebben onderzeeboten bekeken in de hal van la Cite de la Mer boodschappen gedaan en weer naar de camping terug. ’s Avonds zijn we op de fiets naar het strand gegaan, maar een mooie zonsondergang zat er niet in. Veel te bewolkt.
Vandaag donderdag, blijven we op de camping. Vlas heeft de fietsen schoongemaakt en de luifel aan de zijkanten gehangen voor wat extra schaduw. Ik vermaak me met lezen, puzzelen, een klein wandelingetje en het bijhouden van dit blog. Klaar voor nu, we drinken een biertje, nemen een tucje en gaan de volgende keer weer verder.
Toetje van de dag en meer …
Vrijdag zijn we in de auto gestapt voor de toeristische Route des Caps. Vanuit Baubigny naar het Noorden naar Cap de la Haque. We komen door plaatsen als Flamanville, Vasteville, Biville, Vauville en ga zo maar door. Mooie weggetjes, waar we af en toe stoppen bij een uitkijkpunt, of een strand.
In Dielette proberen we te ontrafelen of we naar een van de Engelse eilanden kunnen. We kunnen ze vandaar uit nl. zien.Dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt, ze varen weinig en zijn prijzig. Verder richting de Cap komen we langs Jobourg daar valt ons een enorm industrieel complex op, zoals later blijkt is dit een nucleaire opwerkingsfabriek.
De Normandische kust bestaat uit kliffen, waarvan Cap de la Haque het meest noordwestelijke punt is. Hier vind je de vuurtoren van Goury. Daar bij de tourist office komen we erachter dat een dagtochtje naar Aurigny (55 min varen en 6 uur op het eiland rondlopen) € 72,- pp is. Dat gaan we dus niet doen. Op de terugweg nog wat boodschappen gedaan en een mooie avond bij de tent gehad.
Zaterdag hebben we weer over de GR 223 gewandeld. Ditmaal de zuidelijke route naar Barneville-Carteret. Een totaal andere belevenis, we liepen door de duinen over verharde- en/of kiezelweggetjes, en veel minder door het rulle zand. Onderweg kwamen we grote bloeiende agaves tegen, prachtig om te zien. Daarnaast heb ik onderweg bramen geplukt die erg lekker waren. In Barneville moesten we over de Cap de Carteret om via het strand terug te wandelen naar de camping. Dat was nog een hele tippel 9 km. rechtuit lopen. Totale route bijna 19 km. ’s Avonds de zonsondergang vanaf de camping bekeken, de fut om naar het strand te gaan was er na ruim 31.153 stappen wel uit.
Vandaag zondag zijn we naar een rommelmarktje geweest, en heb ik een kaarsje opgestoken in de kerk van Barneville. Toen we weer bij de haven waren viel ons het ontzettende lage water op. Er was geen doorkomen aan naar de oceaan. Gisterenmiddag nog 3,3 meter, vandaag wordt er niets aangegeven.
Gisteren, bootje was net de pilaren voorbij, vandaag is ie niet ver gekomen.
Van zonsondergang naar opkomst volle maan.
Het is al weer donderdag als ik dit schrijf. De dagen gaan in betrekkelijke rust voorbij, dat is lekker na een hectische periode. Maandag hebben we een autorit gemaakt en de stranden bezocht waar de geallieerden aan land kwamen.Omaha Beach was de geallieerde codenaam en thans ook de lokale naam voor een van de vijf (Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword) landingszones voor de Landing in Normandië.
De panelen bij het strand gaven een duidelijk beeld van hoe het gegaan moet zijn op de 6e juni 1944, en ook wat er aan vooraf is gegaan. Vernietigingen van de huizen in de omgeving etc. Ik snap ook wel dat de Amerikanen en Canadezen daar aan land zijn gegaan. Het strand is ongeveer vijf kilometer lang, van Sainte-Honorine tot Vierville-sur-Mer. Bij Utah beach stond zo’n landingsvaartuig waar ze mee zijn gekomen, was toch indrukwekkend. Daarna via Sainte-Marie-du-Mont, waar een kerk met een bijzonder verhaal (iets over Duitse soldaten die opgesloten waren in de kerktoren) terug naar de camping.
De rest van de week gaan we markten in de omgeving bezoeken, boekjes lezen, zwemmen in de oceaan en wat dies meer zij. Elke avond genieten we van de zonsondergang. Vanaf de camping is die goed te zien. Het is prettig dat het dan ook wat afkoelt, dat slaapt een stuk beter.
Dinsdag was er markt in Portbail en donderdag in Carteret. Leuke toeristische markten waar van alles te koop is. Van kleding, tot groente en matrassen. Ook het ”aloude” handwerk kom je ook tegen. Langzamerhand maken we ook plannen voor de rest van de weken die we nog voor de boeg hebben.
Onderweg naar België, en een geschiedenisles.
Oké, op naar België dus, daar zijn we nu aanbeland, en wel in Huldenberg zo’n 15 km. vanaf Leuven. Net als Normandië heuvelachtig, dus dat gaat nog wat worden met fietsen. We zullen zien.
We zijn in twee etappes naar België gereden. Tussenstop Amiens omdat daar een stadscamping is, en we konden we er op de fiets nog even naar toe. Een leuk tochtje langs de Somme. Amiens: schrijver Jules Verne bracht er een groot deel van zijn leven door, hij stierf er en ligt er begraven.
Amiens: Je kan er goed uit eten op zondag. Vroeger (35 jaar terug) gingen we vaker uit eten op zondag. In die tijd waren de winkels gesloten en zonder koelkast (past niet in de motorkoffer) kan je weinig goed houden.
Amiens bergt ook een van de belangrijkste kathedralen van Frankrijk, de Notre-Dame. Het is de grootste gotische kathedraal van Europa.
Na vertrek uit Amiens reden we richting Belgische grens. In dit gebied werd de slag om de Somme uitgevochten. Het slagveld bevindt zich ruwweg in de driehoek gevormd door de Franse steden Albert, Bapaume en Péronne. Er zijn vele tientallen (zeer goed onderhouden) begraafplaatsen met herinneringen aan honderdduizenden soldaten van alle betrokken nationaliteiten. Nog regelmatig worden voorwerpen gevonden die afkomstig zijn uit deze periode. Hieronder zijn vele onontplofte, en daardoor levensgevaarlijke, granaten. In Pozieres, is er een gedenkplaats voor de omgekomen dieren in WO I, en een gedenkteken voor de tanks die voor het eerst door het Britse leger werden ingezet op 15 september 1916.
Vandaag hebben we een wandeling van zo’n 14 km. door het Vlaams Brabantse land gemaakt. Mooie wandeling over glooiend terrein, en langs het watertje (de Voer) tussen de akkers en de koeien door (een echt K-pad), over kasseien, asfalt, droge karresporen. Het was afzien in de warmte, maar het is gelukt. Klaar voor vandaag. We gaan een biertje drinken. Proost!
Leuven en omstreken.
Woensdag heeft het de hele ochtend geregend, nou ja, gestaag door gemiezerd, eindelijk zal ik maar zeggen. Ik geloof dat iedereen er blij mee is. Reden voor ons om lekker onder onze luifel te zitten, boekje lezen, puzzeltje doen etc. etc. ’s Middag klaarde het op, en zijn we naar Waterloo gereden.
Donderdag zijn we dan naar Leuven gegaan en hebben een rondwandeling van zo’n 10 km gemaakt. Vlas was er voor zijn werk al vaker geweest, en ik ben 10 jaar geleden een paar dagen mee geweest.
Leuven is een veelzijdige stad. Door de hele stad heen vind je gebouwen van de Universiteit, er zijn 8 monumentale kerken, één gigantische bierbrouwerij (Stella Artois) en 2 begijnhoven een kleine en een grote.
veel bijzondere gevels en een rivier(tje) de Dijle die je elke keer weer tegenkomt, zo kronkelt die door de stad. Leuven staat vooral ook bekend om zijn stadhuis, een heel rijk versierd gotisch gebouw.
Vrijdag hebben we een prachtige wandeling door de bossen en langs 2 riviertjes (de IJse en de Dijle) gemaakt. Ik heb er voor het eerst een ijsvogel zien vliegen, dat was bijzonder, die zie je niet zo vaak. Later zagen we ook nog een visarend vliegen. Een dag om in te lijsten.
Zaterdag hebben we een fietstocht gemaakt van zo’n 44 km. Mijn god, was is het heuvelachtig daar om Leuven heen. Dat ben ik niet gewend.
Het Brabantse land verkent.
En zo zit je in Brabant op een prachtige camping “Irenehoeve” in Moergestel. Prima plek onder de bomen, en dat is fijn want het gaat warm worden de komende week. We hebben besloten om alleen de luifel op te zetten, scheelt nogal in het werk, en er is genoeg schaduw. Maandag hebben we gewandeld in het Oisterwijkse Bossen en Vennen natuurgebied, een afwisselend bosgebied met sfeervolle vennen en verscholen heideveldjes. Heerlijk om doorheen te wandelen. Overal zijn doorkijkjes en op een van de vele bankjes kun je even wegdromen bij de vennen. Na een lunch in het Boshuis Venkraai een gezellige gelegenheid, midden in het bos, en verrassend dicht bij de camping bleek later. Dat is wel fijn als je een lange wandeling lekker en een biertje achter de kiezen hebt.
Dinsdag hebben we een fietstocht gemaakt en daarbij de Abdij Onze Lieve Vrouw van Koningshoeven in Berkel-Enschot aangedaan. Hier wordt sinds 1884 trappistenbier gebrouwen. De monniken van de abdij staan aan de oorsprong van dit bier. Zij worden in de volksmond ‘trappisten’ genoemd, naar de herkomst van hun orde: het Franse Soligny-La-Trappe. Deze orde kenmerkt zich door soberheid, stilte en de plicht tot liefdadigheid.
Tot op de dag van vandaag vullen zij hun leven hier met gebed en werk. In rust en stilte in het voormalige buitenverblijf van Koning Willem II.
De volgende plaats op de route was Tilburg. We zijn hier nog nooit geweest zijn, en het is altijd leuk om een nieuwe stad te ontdekken. Bij de VVV een rondwandeling gehaald, en op lopen dus maar. Tilburg stad van Koning Willem II die graag in Tilburg verbleef. Over de plaats merkte hij eens op: “Hier adem ik vrij en voel ik mij gelukkig” In zijn opdracht werd in 1847 het Tilburgse paleis gebouwd, tegenwoordig aangeduid als Paleis-Raadhuis. Het diende tot buitenverblijf, maar is door de groei van de stad in het centrum komen te liggen.
Alhoewel een middeleeuwse stadskern ontbreekt, is de stad van de tweede helft van de 19e eeuw tot midden 20e eeuw zeer welvarend geweest door de lakenindustrie. Met name het stadscentrum vormt een staalkaart van architectonische stijlen uit de late 19e en vroege 20e eeuw.
Zoekend naar een nieuwe fietstocht stuitte we op het Bels Lijntje. Dit was een spoorlijn tussen Tilburg en Turnhout. Ten noorden van Station Baarle-Nassau Grens vormde dit het Nederlandse deel van Spoorlijn 29. Sinds 1990 is op het tracé van het Bels Lijntje een fietspad aangelegd. Een mooi pad was het met als verrassing het schijnvliegveld “de Kiek”. Vrijwel gelijk na het begin van de Tweede Wereldoorlog realiseren de Duitsers Scheinflughafen Kamerun (SF37). Door schijnvliegvelden in te richten, willen de Duitsers vijandelijke vliegers verleiden om daar hun bommen op te droppen, in plaats van op het werkelijke doel. Het was de bedoeling dat de geallieerde piloten De Kiek aanzagen voor het echte vliegveld Gilze-Rijen.
We begonnen onze tocht in Riel en reden de route tot aan de grensplaats Baarle Nassau. Baarle-Nassau vormt samen met de Belgische gemeente Baarle -Hertog het Kempese dorp Baarle. Het grondgebied van beide gemeenten loopt met name in de kern van Baarle flink door elkaar. Er zijn 22 exclaves van Baarle-Hertog in Baarle-Nassau en acht exclaves van Baarle-Nassau in Baarle-Hertog. Een aantal van deze Nederlandse exclaves vormt weer enclaves binnen de Belgische enclaves in Nederland (contra-enclaves of tegenenclaves, oftewel enclaves van de tweede orde. Opvallend waren de vele vuurwerkwinkels die op Belgisch grondgebied liggen.
Donderdag was het in Oisterwijk marktdag, dit is altijd een goede reden om een stad te bezoeken. We waren aan de vroege kant, dus eerst maar eens winkelen en lunchen op één van de vele terrassen die er zijn. Na de markt hebben we een bezoek gebracht aan de bakkerij van Robèrt van Beckhoven. Hij is de enige in Nederland met zowel de titel Meester Patissier als Meester Boulanger (de hoogste waarderingen in de bakkerijbranche). Bekend van Heel Holland Bakt, en zijn bakkerij (in een oude kazerne) waar je zijn medewerkers aan het werk kan zien. Ze hebben er heerlijke kersenkoeken.
Vakantie voorbij, weer aan het werk……
Deventer – Echterbosch
Onze vakantie is begonnen! De dag na Koningsdag (het was weer ouderwets gezellig en druk in Diepenveen) hebben we de boel opgepakt en zijn naar Limburg vertrokken. De komende week zijn we te gast op mini camping Diergaard in Echterbosch. Een bijzondere camping waar ze druk bezig zijn om de “schade” te herstellen die de vorige eigenaar heeft achtergelaten. Vooral aan de haagbeuken (geplant als struik en uitgegroeid als bomen) hebben ze veel werk.
Eerst even de reis ernaartoe. Op radio 2 wordt de Koninklijke Top500 uitgezonden, lekker meezingen met bekende Nederlandse muziek. Ik kijk in de lijst en zie dat Bloasmeziek van Gé Reinders gespeeld wordt en daar heb ik op gestemd. Ik besluit een appje naar Radio 2 te sturen, met de melding dat we op weg zijn naar een camping in Limburg. Hoe goed kan je het hebben. Als de muziek is afgelopen wordt mijn berichtje voorgelezen. Ik zit te glunderen in de auto. Hoe leuk is dat. Aangekomen met zonnig weer zetten we voor de 3e keer de voortent op. Waren we vorige keer niet tevreden, gingen de ritsen strak, nu staat ie als een huis. Trots op onszelf, en een biertje verdiend. Daarna nog even de grens over om in Waldfeucht boodschappen te doen. We zitten nog geen honderd meter van de grens met Duitsland. En, O ja, we zijn onze paspoorten vergeten.
Vrijdag 29 april.
We besluiten om te gaan fietsen, we zitten bijna in het smalste deel van Nederland, daar waar ons land nog maar 5 km. breed is. Onderweg staan we stil om foto’s te maken, en ons te verbazen over de ruim opgezette Limburgse dorpen die een beetje Duits aandoen. Net als in Friesland staan hier ook 2 namen op de borden. Er worden veel asperges verbouwd in deze streek (deze gaan we vast nog eten komende week) en het is hier goed fietsen, niet al te veel steile hellingen. 50 km. hebben we gehaald vandaag. Gisteren geen foto’s gemaakt, maar van vandaag volgt nu een impressie.
Weekend in Maria Hoop
Omdat het zo’n mooie naam is: Maria Hoop of is het toch Echterbosch? Het maakt niet uit hoe het hier heet, het is hier goed toeven. Gisteren hebben we een rondje door Duitsland gefietst. Zonder geldig legitimatiebewijs. Onderweg hier naar toe bedacht ik opeens: O ja, moesten we niet een paspoort of ID-kaart meenemen? Helemaal vergeten, want we kamperen in Nederland toch? Maar goed, geen rare dingen doen, dan loopt het vast wel los. Zoals gezegd een fietstocht dus langs knooppunten, hoe makkelijk kan je het hebben. Een pracht uitvinding vind ik het. Over mooie fietspaden, door een open omgeving. Het is rustig in de dorpen die we passeren, niets te doen op zaterdag, zelfs niet klussen aan huis of in de tuin. Onwerkelijk wel een beetje. Wat ook apart is: waar moet je fietsen? Op de weg of op de verhoogde fietspaden die eruit zien als een stoep, het is even zoeken af en toe. Via Heinsberg (hoofdstad van dit gebied) naar een supermarkt voor de broodnodige inkopen.
Zondag 1 mei, Dag van de Arbeid.
We hebben gewandeld in het Nationale Park De Meinweg (“mein” betekent gemeenschappelijk) het was in gebruik door 14 omliggende dorpen en wordt langs drie zijden omsloten door Duitsland. Een deel van het gebied was eikenhakhoutbos en voor de mijnbouw werden er veel dennenbomen aangeplant voor stuthout. Vlas had een wandeling uitgezet van zo’n 16 km. Het eerste stuk was een beetje saai, één rechte weg door het uitgestrekte gebied. Een niet opgeruimd bos, met een stukje met dode bomen door de zure regen. We hoorden wel vogels, maar hebben er maar weinig gezien. Wel menen we sporen van zwijnen gezien te hebben. Vanaf de molen werd het leuker. Smallere paadjes, een vlonderpad bij de Rode Beek waar we grote bomen zien die door bevers lijken te worden om geknaagd. Tot onze grote verbazing stuiten we op een gigantisch complex van de Maharishi University in Vlodrop. O ja, vrijdag zagen we het voor het eerst, maar onderweg komen we plekken van geluk tegen, leuk om even bij stil te staan. Moe maar voldaan terug naar de camping voor een glaasje bier en een heerlijke zondagse maaltijd. Nu na het eten en de afwas komen we steeds moeilijker van de stoel af, we worden een dagje ouder en stijver na zo’n wandeling ;-). Tot slot kwam de campingbeheerder met 4 eitjes aanzetten die hij net geraapt had. dat wordt asperges eten deze week.
Zondagse maaltijd.
Maandag wasdag, dinsdag fietsdag
Gisteren hebben we een dag vrij gehad. Wasdag, omdat ik te weinig hemdjes heb meegenomen, en het wordt mooi weer hier hebben ze beloofd. Een dagje bij de tent hangen dus, boekje lezen puzzeltjes maken en Vlas heeft zijn antenne opgezet en maakt verbindingen met Brazilië, Zuid-Korea, Colombia en Nieuw Zeeland. Hij is zeer tevreden met de manier waarop de antenne (een glasvezel mast van 20 meter) die aan de dissel van de caravan is gemonteerd. Zo komt hij de dag wel door. We zijn alleen op de fiets gestapt om boodschappen te doen net over de grens bij de Aldi.
Het is dinsdag vandaag en het plan is om een rondje Stein te fietsen. Langs de oevers van de Maas,het Rivierpark Maasvallei. komt onze nieuwe fietsdrager goed van pas. Hij kan los van de caravan op de auto gezet worden. Hééééél praktisch. Dus op naar Berg aan de Maas (of was het Urmond) waar de tocht begint. Kronkelend langs de Maas, maar ook langs het kaarsrechte Julianakanaal, dat gegraven is om een deel van het water van de Maas door te voeren. Het grootste deel van de scheepvaart naar België en Frankrijk komt hier langs. Het is mooi weer vandaag dus hup eerste de armen, benen en nek insmeren en dan op pad in korte broek, T-shirt, zonnebril en pet.
De broek van Juul had eerst een kleine reparatie nodig, er viel nl. spontaan een gat in. Een van de sokken moest eraan geloven om het gat te kunnen dichten. Maar goed een mooie fietstocht door de Maasvallei, waar we door verschillende dorpen zijn gekomen, 2 keer met de veerpont de Maas zijn overgestoken, en in het Belgische Limburg over prachtige dijkjes hebben gereden. Nu ook weer de nodige foto’s gemaakt onderweg zoals hier onder te zien.
Roermond en Sittard
Wat te doen zo midden in de week, nou kijken waar er markten zijn en dan kom je uit in Roermond (woensdag) en Sittard (donderdag). Dus op naar Roermond. We gingen lekker luxe met de auto. De markt was klein, maar onze “eigen” kaasboer was er. Helaas niet met de kaas die wij zo graag lusten, maar toch er was voldoende keuze, en we kregen extra zegeltjes. We hebben een beetje rondgewandeld, de St. Christoffelkathedraal was nog niet geopend, evenals de de stad (vroeger was het een Hanzestad) verkent, en de roer gezien waar een witte en zwarte zwaan rondzwommen. Wie Roermond zegt, zegt Designer Outlet. Nou wij erheen. een compleet dorp net aan de rand van het centrum met 186 winkels van diverse dure/chique merken. Echt onvoorstelbaar, wat een volk loopt daar rond met tasjes van Cucci, UGG, Versace, Armani en nog veel meer. Voor sommige winkels stond men in de rij. Ongelooflijk, ook de hoeveelheid mensen die allemaal met tasjes met merknamen lopen.
Donderdag Sittard-dag. Omdat we rustig een hebben gedaan vanmorgen en zo’n 20 kilometer (via Duitsland) fietstocht voor de boeg hadden kwamen we een tikkeltje (te) laat om nog fatsoenlijk de markt over te gaan, ze waren al aan het opruimen, maar het zag er wel leuk uit. Veel lapjeskramen, dat kom je niet meer zoveel tegen. De fietstocht erheen was weer mooi, Vlas ontdekte een vogeltje, die zowaar even bleef zitten zodat hij hem kon fotograferen. We kwamen de stad binnen via een bijzonder mooi fietspad, en reden recht tegen het Toon Hermans Huis aan. binnen zag er allemaal gezellig uit.
Ik had vorig jaar al eens in mijn eentje Sittard bezocht, en dacht nu nog de weg een beetje te weten ;-), dus ik wilde Vlas het standbeeld van Toon Hermans laten zien. niet gevonden dus, maar in de tuin van het huis, stond een niet minder mooi klein beeldje van Toon. Het was gezellig in Sittard. De terugtocht op de fiets bracht ons nog wat leuke kiekjes.
Dat was het dan
Dat is nogal een titel: Dat was het dan, maar onze meivakantie zit er op. 10 dagen in Limburg, vrijdag hebben we gewandeld in het IJzerenbos. Een niet te lange wandeling, maar wel in een mooi bos, met op het eind een cadeautje van een mooie beek. Een dag ervoor hebben we er nog doorheen gefietst en het is een onderdeel van het Pieterpad. Daarna nog een keer boodschappen doen, o.a spargel (asperges) om zaterdag thuis te eten. Je kunt ze hier overal kopen. Wij zijn bij een boerderijwinkel geweest. Omdat het weer goed was, zijn we vrijdag begonnen om de voortent voor het grootste gedeelte al in te pakken. Lekker op z’n elfendertigst, zodat alles droog mee kan. Voor zaterdag werd er ook regen voorspeld, en als je dat weet, onderneem je op tijd actie. Die regen hebben we ook gehad, en wel onderweg naar huis in de buurt van Arnhem een hoosbui. Ook zagen we voor ons een beest aangereden worden, we denken dat het een vos was.
En dan kom je er langzamerhand achter dat je altijd vergeet iets te vertellen. Zoals de oude Lanz Bulldogg tractors (met een liggende eencilinder tweetaktgloeikopdieselmotor,die een karakteristiek geluid voortbrengt nl. een staccato “boem-boem”) met daarachter een caravan, huifkar, zuipkeet, zeg het maar. In het weekend gaan ze van Duitsland naar Nederland, wij weten niet waar, maar het was een mooi gezicht/geluid.
Vergeten: Het boekje over Sittard met rondwandeling kom ik zaterdag tegen bij het opruimen van de tijdschriften. Ja natuurlijk had ik dat nog “aan boord”. Vergeten: Op de fiets met 37 km/pu de berg af, terwijl ik niet echt in de gaten had dat we zo hoog geklommen waren. Vergeten: Een eenvoudig graf bij de kerk in Stein, op een bijzonder plekje waar alleen de tekst Vader – Moeder op het kruis stond. Kan dus iedereen geweest zijn. Vergeten: de Duitsers in de winkels nog veelal mondkapjes dragen. Vergeten; de kraai die elke dag een bad nam in de waterbak van de schapen. En zo zal ik nog wel meer vergeten zijn. Maar ik zal niet vergeten dat we een mooie tijd hebben gehad in Midden-Limburg op een bijzondere camping, en dat we geboft hebben met het weer.
Het was weer een genoegen om jullie op de hoogte te houden. Wellicht “spreek”ik jullie weer in augustus als we er weer op voor langere tijd op uit trekken.
Dat was het dan
Het is voorbij onze vakantie, morgen moet ik weer aan het werk. We hebben 4 mooie weken gehad, met echt Hollands weer. Van alles iets, maar ook goed weer om dingen te ondernemen. We hebben veel gewandeld en gefietst, steden bezocht, geluncht op een terras, lekker gehangen op de camping etc. Nederland is mooi en heeft veel te bieden, Dordrecht en Dokkum waren verrassende steden, Zwanewater in Noord Holland is een mooi natuurgebied en de laatste wandeling rond Beetsterzwaag was mooi.
We hebben met erg plezier in onze Shelter vertoefd, maar Vlas ziet nog wel verbeteringen ;-). Voordeel van de KIP is dat je binnen kan zitten bij minder weer of koudere avonden. We hebben gemist dat je lange avonden voor de tent kan zitten. Ten eerste kwam dat door de muggen (maar ja, als je het water opzoekt dan kan je dat verwachten) en het was gewoon een beetje fris. Het was gezellig om een weekje met José & Willem te kamperen, en ons spontane boottochtje met Richard & Dionne was een fijn uitstapje. Ook een week bij Paul en Wendy op de camping is ons weer goed bevallen. Zaterdag zijn we weer huiswaarts gegaan, zondag hebben we de KIP uitgeruimd en schoongemaakt. Ik hoop dat we snel weer een weekendje weg kunnen.
Tot slot was het leuk om weer een blog te schrijven om zo het thuisfront op de hoogte te houden. Ria & Giny dank voor jullie reacties.
Met de KIP het land door.
We gaan 3 tot 4 weken met onze KIP Shelter het land door. Te beginnen in Werkendam. We zijn al dagen bezig om de boel in te pakken, en een eigen plek te geven. Ik heb een lijst met spullen die we al jaren gebruiken, maar elke nieuwe kampeermiddel heeft zijn eigen benodigdheden. Voor degenen die het nog niet weten, wij zijn overgestapt van een vouwwagen naar een KIP Shelter uit 2015. Een prachtige kleine caravan, net zo breed als onze auto (zo’n 1.83 meter), met uitgeklapt dak 2.48 hoog en 3.45 meter lang. Een kleintje in caravanland. Dus eigenlijk moet ik van een Kipje spreken (ook omdat mijn zus en zwager al een shelter hebben). Maar goed, na een aantal keren proef kamperen nu het echte werk. De reis verliep prima, hij “hangt” er mooi achter. Het was nog even de vraag of we geen last zouden krijgen van het hoge water, maar een mail van de beheerders stelde ons gerust. Voorlopig zit het hier nog goed, en houden zij de berichten in de gaten. Zo mogelijk kunnen we op een andere camping terecht die 200 meter verderop en hoger gelegen ligt. We zitten op een Natuurkampeerterrein de Knotwilg in de Biesbosch een plek waar ik al een tijdje naar toe wilde. ook onze mascotte is mee, zie hem zitten bij de entree van de camping. voor nu even genoeg, de muggen komen als een gek op het beeldscherm af. Morgen meer wetenswaardigheden.
Fietsend de omgeving verkennen
Goed we zijn dus in Werkendam, en omdat de winkels hier op zondag gesloten zijn (dat zijn niet meer gewend) hebben we besloten een mooie fietstocht (zo’n 60 kilometer) te maken die ons toch langs een winkel leidt. Het was een zonovergoten dag, de plekjes met schaduw moet je werkelijk opzoeken in dit gedeelte van het land. Veel polders, molens in diverse soorten en maten, een oversteek met het pontje over het Steurgat. Met op de oever een heus gedicht.
Geluncht bij Fort Bakkerskil: dat tussen 1877 en 1880 gebouwd werd om de Papsluis te beschermen. Deze sluis vormde een verbinding tussen het water van de Bakkerskil en de lager gelegen polders. Tijdens de Eerste- en Tweede Wereldoorlog bood het fort onderdak aan honderden soldaten maar er werd niet gevochten. Sinds 1951 is het fort niet meer in gebruik voor militaire doeleinden. Tegenwoordig is het een prachtig gerestaureerde B&B waar je goed kan eten.
Een uitstapje gemaakt naar Woudrichem (vestingstad waar we vast nog een keer gaan rondlopen) alwaar de route een stukje door het water (overstroomde Merwede) liep. Schoenen nat, maar dat mocht de pret niet drukken, was ook lekker fris. Het was druk daar, en ook daar geen winkels, foutje in onze planning. Dan maar via Sleeuwijk en Werkendam weer naar de camping, om de auto te pakken en in Dordrecht inkopen te doen. Konden we toch nog genieten van een heerlijke pastasalade.
Rustdag met verbindingen, wandelen en fietsend de Biesbosch door.
Maandag was een rustige dag. Vlas heeft de antenne opgezet en het zenderspul uitgepakt. Hij heeft een aantal verbindingen kunnen maken met Indonesië, Hong Kong, Canada en Alex. Ikzelf heb de hele dag een beetje geluierd, een ommetje gemaakt, in de hangmat gelegen, puzzeltje gemaakt, radio geluisterd, wat je zoal doet op een luie dag. ‘s Avonds nog wel een stuk gewandeld. We zouden eens vergeten hoe dat moest. Het is een beetje zoeken naar mooie weggetjes, er ligt nl. nogal veel water hier.
Dinsdag was de eerste dag van de Alternatieve vierdaagse waar ik ons voor heb opgegeven. We gaan dagelijks voor 5 kilometer. Dat hadden er ook meer kunnen zijn, je hebt zelfs mensen die 50 lopen per dag, maar ik ben wel goed, maar niet gek. Via een app registreer je de wandeling. Vlas had er een uitgezet van 5,8 kilometer, goed te doen. We vertrokken op tijd en hebben weer een nieuwe vogel in ons vogelboek kunnen noteren. De visdief, een vogel die hangt in de lucht en daarna pijlsnel naar beneden duikt om een visje te vangen. Een stukje verder langs het pad werden we verrast door een klein reetje, ze had ons nog niet gezien of geroken en graasde zo mooi rustig een bijzonder moment. Nadat we de tocht volbracht hadden zijn we ‘s middags op de fiets gestapt om naar Slot Loevestein te gaan. Vanuit Woudrichem met de veerpont over, maar helaas (we hadden het kunnen weten) hij vaarde niet. Teveel water bij de steiger. Op de terugweg boodschappen gedaan, en nu lekker aan een glaasje wijn de dag afsluiten. Wie weet waar we morgen onze 5 kilometer gaan lopen. Ben benieuwd.
