Categorie-archieven: 2023-2 Da sind wir wieder!

Dit keer gaan we op pad met mijn zus en zwager voor een weekje kamperen. Wij in de KIP Shelter, zij in hun net nieuwe camperbus. We treffen elkaar in Bad Kissingen. De reis was lang. Er wordt veel aan de weg gewekt in Duitsland, dus rustig rijden en af en toe een korte file. J&W waren al op de camping voordat wij aankwamen en hebben voor het eten gezorgd. Wat een luxe is dat. Aankomen, een biertje drinken en daarna aanschuiven aan het diner.

Het was feest in Bad Kissingen (Rakoczy Fest) en ik ben samen met mijn zus naar een voorstelling geweest met Koningen, Keizers hun dames en een 8 tal paarden. Ze reden quadrilles; met zijn vieren op muziek een choreografie. Was leuk om naar te kijken. We hadden geen zin meer om verder de stad in te gaan, dus na de koffie met taart, gezellig bijkletsen met een glaasje rosé erbij.

Zaterdag 29 juli

Reisdag 2. Op weg naar de bestemming van deze week, Riedenburg in het Altmuhltal , een stad aan een zijkanaal van de Donau, tussen Nürnberg en München Beieren dus. Bij het opzetten van de luifel (KIP) en de voortent bij de bus, ging er iets niet goed. Mijn zwager stootte zijn teen aan een haring AUWWWWWW, dat was niet fijn kan je wel zeggen. We hebben boodschappen gedaan voor eten zat/zon want ook hier zijn de winkels op zondag gesloten. Verder een rustige avond beleefd, alhoewel we een gigantische onweersbui over ons heen kregen. Echt, het kwam met bakken loodrecht uit de lucht.

Zondag 30 juli,
Na vannacht door een iets minder hevige onweersbui wakker te zijn gemaakt, hebben we fijn de ogen weer gesloten en lekker uitgeslapen. Plan is om Riedenburg te gaan bezoeken aangezien daar een markt is. Even afwachten hoe het met de teen van mijn zwager ging, maar hij was positief gestemd om een activiteit te ondernemen. Na nog maar een keer zo’n hevige bui zijn we dan eindelijk op de fiets gestapt. Het was een leuke tocht langs het kanaal, we moesten met enige regelmaat de benen hoog optillen door al die plassen water op de weg. Koddig gezicht. NB: Mijn zus had wel erg vieze schoen ven het opspattende water. Riedenburg is een leuke stad om in rond te lopen, bijna alle huizen hebben prachtige zachte kleuren, en de kaffee mit kuchen is niet te versmaden. De middag is verder vrij droog en lekker zonnig verlopen. Hierbij enkele foto’s .

Morgen gaan we als 65+ een boottochtje maken. Bis später!

Maandag 31 juli,

Vandaag belooft een mooie dag te worden, qua weer in ieder geval. We gaan een boottochtje maken over de Donau.  Dus vanaf de camping op de fiets naar Kelheim om daar op te stappen. Het ging nog bijna mis met de kaartjes. Vlas had ze online besteld, maar toen we aan boord wilde klopte er iets niet. Hij had ze per ongeluk op de datum 07-08 gezet. Even naar de kassa en het kon alsnog geregeld worden.

Vanuit Kelheim dus naar Weltenburg waar de abdij van Weltenburg te vinden is. De abdij ligt aan de oevers van de Donau, meer bepaald aan de glij-oever van een meander, in de binnenlus van de plaatselijke rivierloop. De abdij is bekend door zijn abdijkerk en de brouwerij. Als invulling van de voor de benedictijnerorder belangrijke leefregel van gastvrijheid en dienstbaarheid, neemt de abdij de pastorale zorg op zich van vier omliggende parochies, en worden gasten ontvangen in de Begegnungsstätte St. Georg.

De Klosterbrauerei Weltenburg opgestart in of voor 1050 is zonder discussie wel de oudste nog operationele kloosterbrouwerij. De brouwerij behoort tot de oudste ondernemingen ter wereld. Het was een mooie tocht, en de abdij ligt wel op een prachtig punt. We hebben er rondgekeken en Vlas en ik wilde de abdij ook graag van de overkant van de rivier zien. Wij zijn met de kabelveer overgestoken en hebben een prachtige tocht gemaakt met een behoorlijke klim, maar het resultaat was een schitterend uitzicht op de abdij. Toen we eenmaal zover waren gekomen hebben we besloten de route per voet naar Kelheim af te ronden. J&W zijn met de boot teruggegaan. Hen hebben we op de camping weer getroffen.

Dinsdag 1 augustus

Er wordt een dag met regelmatig regen voorspeld, dus we gaan de grootste stad in de omgeving bezoeken nl. Regensburg. Regensburg is een havenstad met vele scheepswerven. De binnenstad van Regensburg kwam ongeschonden door de Tweede Wereldoorlog en is daarmee een van de beter bewaarde middeleeuwse steden in Duitsland.

De stad is ruim opgezet en er zijn veel grote gebouwen te zien. Veel kleurtjes ook, dat maakt het een vriendelijke stad. Gelukkig viel het met de regen mee, en hebben we aan het eind van de middag nog heerlijk voor de tent in het zonnetje gezeten.

Woensdag 2 augustus

Wat een weer, de hele dag regen, met af en toe een droge periode ertussen. We hebben gelezen, spelletjes op de telefoon/ipad gespeeld, Vlas heeft gezonden (geen condities) en verder eigenlijk niets bijzonders. Ja, een dutje. En aan het eind van de dag wat boodschappen. We moeten toch eten nietwaar?

Donderdag 3 augustus

Het beloofd een mooie zonnige dag te worden, dus we gaan eropuit met de fiets. Een tochtje naar Dietfurt an der Altmühl

We fietsten langs het Main-Donau kanaal waar ook onze camping aan ligt. De heenweg was de gangbare (toeristische) route. We moesten wel tegen de wind in, en die was aardig stevig. Ook veel tegenliggers. Het valt me op dat er velen zijn die gepakt en gezakt in eigen land op pad zijn.

Even wat informatie over Dietfurt: Zes van de oorspronkelijke tien vestingtorens van de middeleeuwse stadsversterking van Dietfurt zijn bewaard gebleven. Het versterkte karakter van de stad en de stadsmuur leeft nog steeds voort in de bijnaam van Dietfurt – Beiers China. Dat zit zo: De prins-bisschop van Eichstätt merkte eens op dat de mensen van Dietfurt niet genoeg leengoederen en belastingen betaalden; hij stuurde zijn kamerheer om hen te controleren. De Dietfurters, die op de hoogte waren van de missie van de kamerheer, sloten hun stadspoorten en lieten hem niet binnen. Geërgerd meldde de kamerheer aan zijn bisschop dat de Dietfurters hem leken op de “Chinezen” – ze verschansten zich achter hun muren en trokken zich niets aan van een bisschoppelijke kamerheer. Tijdens carnaval zie je de Chinese invloeden nog terug.

Bijzonder zijn de vele fantasierijk vormgegeven fonteinen in Dietfurt.

De parochiekerk van St. Ägidius werd voor het eerst vermeld in 1144. Rond 1408 werd er een nieuw gebouw opgetrokken in gotische stijl, waarvan nog steeds delen bewaard zijn gebleven. Het huidige barokke gebouw werd tussen 1732 en 1734 gebouwd volgens de plannen van de beroemde hofarchitect Gabriel de Gabrieli uit Eichstätt

Terug zijn we langs de andere kant van het kanaal gaan fietsen. Veel mooier, rustiger met wat kleine klimmetjes en leuke afdalingen. Onderweg kwamen we langs de Sankt Agatha Kapel en het bijbehorende kerkhof. Dat zag er mooi verzorgd uit. Al met al was het een mooie tocht van 50 km.

Vrijdag 4 augustus

Vandaag zijn we naar de Befreiungshalle in Kelheim geweest. Wat een ervaring was dat. De grootsheid, om duizelig van te worden, heel indrukwekkend.

De Befreiungshalle is een herdenkingsmonument. Het monument gedenkt de verschillende gewonnen veldslagen tegen Napoleon van 1813 tot 1815 tijdens de Duitse bevrijdingsoorlog. De bouwopdracht werd gegeven door koning Lodewijk I van Beieren. De eerste steen werd gelegd op 19 oktober 1842 en de plechtige inhuldiging vond plaats op 18 oktober 1863, wat een historische datum was, vijftig jaar na de overwinning in de slag bij Leipzig.

De ronde hal heeft een hoogte van 45 m en een diameter van 29 m. Het matroneum kan worden bereikt via 82 treden. Na nog eens 40 treden bereikt je het buitenste uitkijkterras, vanwaar men een weids uitzicht heeft over de valleien van de Donau en de Altmühl.

De krachtig ogende ronde structuur gebouwd met Kelheimer kalksteen is een achttienhoekige veelhoek. De buitengevel is verdeeld in achttien pilaren, die worden gekroond door achttien kolossale standbeelden. Het getal 18 is volop aanwezig als in: 18 Duitse stammen die betrokken waren, het is een symbolische verwijzing, naar het feit dat zowel de slag van Leipzig als de slag bij Waterloo plaatsvond op de 18e dag van de maand, maar ook naar de achttien generaals die met een inscriptie herdacht worden evenals de achttien heroverde forten.

Interesse in het hele verhaal zie: https://nl.wikipedia.org/wiki/Befreiungshalle

Na het bezoek zijn we naar de stad gewandeld, kaffee mit kunchen (of ijs) genuttigd en ook weer omhoog gelopen. Een behoorlijke steile klim, maar we hebben het toch maar mooi gedaan.

Zaterdag 5 augustus

Dat was ‘m dan de week samen met J&W in het Altmühltal. We namen afscheid en gingen ieder ons weegs. Voor ons betekende dat 6 uur onderweg naar onze nieuwe camping “Zum Stillen Winkel” in Niederbreitbach-Bürder, aan het riviertje de Wied. Het was een lange tocht, met als lunch zo’n heerlijk vers gebraden half haantje. Mmmmmm. Maar we hadden er goed weer bij, af en toe wat spetters (vooral toen we op de camping aankwamen ;-). J&W zijn doorgereden richting Pilzen in Tsjechië.

Het opzetten van één en ander gaat ons steeds beter af, en voor we het wisten zaten we te genieten van een lekker koud biertje. Na het eten hebben we nog een wandelingetje gemaakt, waarbij we steil omhoog moesten, maar dan ook een mooi uitzicht hadden. Het is een volle camping met huisjes en veel Nederlandse gasten. We staan op een mooi plekje bijna aan het eind in de Sesamstraat 14.

Zondag 6 augustus.

Na een hele vroege (7.00 uur) douche, zijn we nog lekker even onder de wol gekropen. Het regent nl. en het ziet er niet naar uit dat het gaat stoppen. Nou ja, heel even hebben we koffie/thee kunnen drinken in het zonnetje. Ik heb het bed lekker zo gelaten, kunnen we nog een middagdutje doen. Wie weet als het vanavond nog droog wordt gaan we er nog even tussenuit. Je kan hier goed wandelen, Vlas heeft er al een aantal uitgezet. Daar hoor je later wat meer over.

O ja, we hebben Matthieu van de Poel wereldkampioen zien worden en gaan straks pizza eten. Onze dag kan niet meer stuk 😉

Maandag 7 augustus

Na de middag zou het weer opknappen, dus na het verorberen van een kopje soep, hebben we een wandeling gemaakt vanaf de camping. Het eerste stuk ging behoorlijk omhoog. Het heeft veel geregend dus uitkijken waar je je voeten neerzet, en je tempo aanpassen. Mooi was het wel. Op een gegeven moment komen we op een open vlakte in de bergen. Ik kreeg gelijk zo’n Sound of Music gevoel. Vlas dacht dat ie een orchidee had gespot, maar bij nazoeken bleek het een Vlasbekje (soort van Vlasleeuwenbek) te zijn. Grappig!

De weg naar beneden ging makkelijker, en was ook breder. We hebben een stuk langs een beekje gelopen. Al met al een prima tijdverdrijf voor de maandag.

Dinsdag 8 augustus

We stappen eerst in de auto naar Neuwied, om vandaar uit te gaan fietsen naar Koblenz. We (ik) had een missie. Daarover later meer. We zijn aan de oostzijde langs de Rijn gefietst. Sommige stukken waren mooi, sommige stukken gingen over industrieterreinen en langs de grote weg en het spoor. In Koblenz
aangekomen hebben we een kijkje genomen bij die Deutsche Ecke: Wereldberoemd: waar vader Rijn moeder Moezel ontmoet . We zijn al eens eerder op dat plein geweest. Er staat een gigantisch standbeeld staat van Keizer Wilhelm I.

Na een korte rondwandeling hebben we op een Italiaans terras wat gegeten en gedronken. Daarna was het tijd om onze missie te voltooien. Het zit nl. zo: Zo’n 10 jaar teug hebben wij in Duitsland een Fensterdekoration gekocht. 3 glazen bollen in een houder die sindsdien bij ons voor het raam hangt. Nu was een van de glazen bollen al een tijdje kapot, en provosorisch geplakt, maar dat werkte niet echt. Via een zoektocht op internet én in ons fotoarchief kwam ik uiteindelijk bij de winkel in Koblenz terecht waar ik het toendertijds gekocht heb. Via een mail heb ik in mijn beste (vertaalde) Duits gevraagd of ze nog zo’n glasschaal hadden, en jawel hoor, Ik kon er twee bestellen (het kan zomaar zijn dat er nog een keer één sneuvelt) en die hebben we nu dus opgehaald. Ik ben er heel blij mee.

Via de westzijde van de Rijn zijn  weover de Rheinradweg teruggefietst. Dit traject was een stuk mooier, geen industrie, wel kleine stadjes. Al met al een mooie fietstocht met zonder regen (dat
is ook wel eens fijn).

 

Woensdag 9 augustus.

Vannacht heeft het bijna de hele nacht geregend. Ik heb er behoorlijk wakker van gelegen. We zitten hier dicht aan een riviertje, en je weet maar nooit, er zijn zoveel verhalen over noodweer in Europa. Niet dat er nu hier iets aan de hand is, maar ik vraag me dan af, waar gaat het naar toe met ons klimaat, en wat te doen als….

Gelukkig werd het een mooie dag vandaag met veel zon. Een goede dag om een wasje te doen, en lekker van het zonnetje te genieten. Boeken lezen op mijn e-reader, een beetje puzzelen en Reibekuchen als lunch. Laat op de dag hebben we voor twee dagen eten ingekocht. Morgen gaan we aan de wandel, maar daarover later meer.

Donderdag 10 augustus

De weergoden zijn ons goed gezind. Het beloofd weer een mooie dag te worden. We stappen op de fiets om naar Niederbreitbach te gaan. Een klein eindje fietsen. Nadat we de fietsen bij een camping hebben neergezet, starten we met de “Erlebnisschleife Wiedblick-Tour” met als verste punt Waldbreitbach. Tijdens deze wandeling (een gedeelte van de Westerwaldsteig)  zullen we verschillende kloosters tegenkomen, we zullen flink stukken stijgen (440 meter) en gelukkig ook weer afdalen. Eén van de eerste dingen die ons opvalt is een winkeltje met alleen maar Kerstspullen. Ze zijn niet geopend, maar als je “anklingelt” wordt je vast binnengelaten.

Dan beginnen we te klimmen, vanaf boven op de berg hebben we zicht op twee Kloosters. Het eerste is het St. Josefhaus, dit is het eerste klooster van de broeders Franciskanen van het Heilige Kruis. Het moet gezegd, het is mooi binnen, doet me aan de Broederenkerk denken, en ik heb een kaarsje bij Maria opgestoken voor iedereen die het nodig heeft. Als we verder lopen komen we langs een “geneeskrachtig” waterbekken aangezien er veel ijzer in zat. Goed voor allerlei klachten. Baad het niet …

Langzaam dalen we weer af en komen we langs het Klooster van de Zusters Franciscanessen. Daar was ook een hospice. Verder afdalend tot aan het dorp lopen we langs een vogelhuisje kerstkribbe. Niet zo gek als hier het Krippenmuseum (museum voor kerststalletjes) gevestigd is. O ja, ons viel ook op dat er op het pad allemaal lampjes in de bomen hingen. Ik denk dat het in de Kersttijd een mooi gezicht is. Nadat we de lunch (donderdag is reibekuchendag) hebben genuttigd zijn we terug gelopen en naar de camping gefietst. Een mooie wandeling, een prachtige dag.

Vrijdag 11 augustus

Een korte wandeling vandaag maar wel heel bijzonder. We doen Kleiner Wäller: Häubchen-Tour. 5,5 km. 98 meter stijgen. De route loopt over natuurlijke paden, langs bosranden en voor het eerst dat we dit zien, veel tarwe velden. Halverwege komen we bij Roßbacher Häubchen. Het herkenningspunt van Roßbach is de 350 m hoge geërodeerde vulkanische kegel. Een educatief pad geeft uitleg over de basaltwinning van 1883-1942.

Daarna gaan we op pad om de 350 m. hoge vulkaantop te beklimmen. Je De route is geen kattenpis, op een bepaald stuk hangt zelf een kabel waaraan je jezelf omhoog kan helpen. Vanaf dit uitzichtplateau hebben we een prachtig panoramisch uitzicht over het Wiedtal en ver daarachter tot aan het Siebengebergte. Maar het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Met een goed gevoel dalen we af en vervolmaken de route. We zijn trots op onszelf.

Vergeet ik toch bijna te vertellen dat we al twee dagen lang bramen plukken die warm zijn van de zon. Love it!

En dat is wat ook nu gebeurd. Zaterdag 12 augustus, de laatste dag van onze Duitsland vakantie. We zijn naar Linz am Rhein gereden. Daar hebben een tochtje gemaakt in de historische Schienerbus (rode spoorbus) door het Kasbachtal -naar Kalenborn. Het is een steile rit in een autobus op het spoor. Leuk om te doen. We hadden besloten omhoog te gaan met de bus en naar beneden te wandelen.

Op de top werden we verrast door Little Brittain, en een hotel/café met allerlei zaken betreffende het Engelse koningshuis. Bijzonder. De romantische wandelroute loopt vanaf het treinstation van Kalenborn in de directe omgeving van de spoorlijn langs het kabbelende Kasbach. Deze officiële feederroute van de Rheinsteig door het idyllische Kasbachtal. Als verassing was er nog een Trödelmarkt in Linz. Daar zijn we overheen geslenterd. Al met al een pittige tocht nog wel. Het was gelukkig wel een droge dag, alhoewel dat er ’s morgens niet zo goed uitzag. Mazzel dus.

Zondag 13 augustus

We trekken weer huiswaarts, en hebben een voorspoedige reis gehad. De caravan weer gestald, en morgen weer aan het werk. Het was een goede vakantie. De eerste week samen met J&W, later met ons beiden waarin we vooral veel gewandeld hebben. O ja, had ik al verteld dat ik op de camping een ijsvogeltje heb gezien? Dat alleen al was een bijzonder ervaring. Wat wel opvallend is, het feit dat de bossen zo zijn aangetast door zowel droogte, sneeuwbreuk, schorskever, eikenprocessierups stormen en de juweelkever. Monoculturen zoals hier, waar alleen maar naaldbomen groeien, zijn ideale broedplaatsen voor schorskevers en ander ongedierte. Ze proberen daarom al zo’n 25 jaar meer diversiteit aan te brengen, zoals loofbomen die beter in droge omstandigheden gedijen. Denk aan rode eiken, beuken. Maar ook coniferen uit het Middellandse Zeegebied.” Ik hoop dat het gaat lukken, want het is een mooi wandelland.

Auf wiedersehen!