Auteur archieven: Vlas

Na het opbouwen hebben we nog heerlijk in de zon gezeten, genoten van het prachtige uitzicht en een pizza.  

Om toch nog even te bewegen hebben we een avondwandeling gemaakt naar de kleinste stuwdam van Duitsland de Esmecke Stausee. De 17 meter hoge dam werd in 1971 gebouwd van rotsmateriaal. Het kleine stuwmeer heeft een baai met een aangrenzende grote ligweide. Je kan er dus zwemmen.

We moesten een flink stuk naar beneden lopen, en later weer omhoog, dat viel niet mee, maar het was de moeite waard.

Woensdag: tijd om te wandelen. Vlas had een tocht van zo’n 8 km. uitgezet die op de camping begon. Het is rustig in het bos, we zijn geen mens tegengekomen. Je kunt af en toe mooi ver van je afkijken.

Daardoor zagen we verschillende roofvogels vliegen. Onder andere de rode wouw, wat een prachtig beest is dat. Met zijn lange , diep gevorkte staart en prachtig getekend. Ook de zwarte wouw kwam even om de hoek kijken en in het bos trok een winterkoninkje onze aandacht.

We kwamen langs een steengroeve waar men actief aan het werk was, en een kapelletje op een kruispunt.

Aan het einde van de tocht stuitte we op een reekalfje die rustig tot zo’n 3 meter afstand via het pad naar ons toe kwam lopen. Moeders was nergens te bekennen. Terug op de camping lekker gedoucht en de laatste van huis meegenomen pizza verorberd als verlate lunch.

Donderdagactiviteit: Fietsen langs de Ruhr. Vandaag zijn we met de fietsen op de auto naar Winterberg gereden. Daar in de buurt ontspringt de Ruhr.

We hebben de bron gevonden en zijn vandaar afgedaald via de Ruhrtalradweg (een mooie, goed uitgezette tocht van 230 km) naar Meschede. Wij hebben zo’n 40 km. door Kerstbomenland gefietst. Er is veel houtindustrie in dit gedeelte van Duitsland. Langs de fietsroute zie je regelmatig stapels stammen die liggen te drogen. Hele lange stukken recht hout. Ook zijn stukken gerooid en staat de nieuwe aanplant al weer op het land.

Naast het afdalen (grootste gedeelte van de tocht) zaten er toch ook venijnige stukken bergop. Zo’n 5 keer hebben we moeten afstappen, want als je bijna omvalt van het langzame fietsen, kun je beter gaan lopen. Het afdalen echter ging af en toe keihard, alhoewel we steeds vaker eerder in de remmen knijpen dan vroeger. We worden toch iets voorzichtiger.

We hadden mooi fietsweer, niet te warm, niet te koud. Prima voor elkaar. Grappig is dat we (zoals bij de Donauradweg) steeds dezelfde mensen achterop fietsen doordat op verschillende plekken pauzes worden ingelast.

Een bijzondere pauze hadden we in Assinghausen in een park waar een pad was in de vorm van een Rosenkranz. .

Daar vindt je onder andere een kleine kapel een heuse Mariagrot en een prachtig bruggetje. Het is een plek om even bij stil te staan

Na een ontbijt met alweer heerlijke verse broodjes en in het zonnetje, maken we ons op voor een wandeling aan de overkant van de weg. Dit gedeelte is een stuk lieflijker dan de wandeling van afgelopen woensdag. Langzamerhand wennen we ook aan het klimmen en dalen, alles op eigen tempo, dat wil zeggen Vlas voorop en ik er een meter of 15 achter 😉.

Mooie weides met uitzicht, en midden in het bos een prachtige rustplaats nl. “der Hammerkotten”.
In 1962 kwam wandel- en natuurliefhebber Willi Rüther uit Wenholthausen op het idee om tijdens een van zijn dagelijkse wandelingen de bron van de Mathmeckebeek te gebruiken om daar een kleine miniatuur hamermolen te bouwen.

Beetje bij beetje werd de Hammerkotten uitgebreid met extra kleine modelgebouwen, allemaal replica’s van oude gebouwen die in Wenholthausen stonden.

We zijn de beek gevolgd, die steeds weer onder het pad doorliep. Voortdurend gekabbel zowel links als rechts van de weg. Onderweg zagen we nog wat leuke vogels zoals de grouwe klauwier, een fitis (met vliegje in de bek) en een fantastisch kleurige goudvink. Terug op de camping douchen en in het zonnetje een biertje drinken. Zo slecht hebben we het niet.

We hebben een zoals gewoonlijk een zondagse wandeling gemaakt. Dit keer met de auto naar de Hennesee. Een groot stuwmeer niet waar wandelingen zijn uitgezet.

Het zag er gezellig uit. De dapperen waren aan het zwemmen, anderen zaten op het gras gezellig te keuvelen of te zonnen. Kinderen speelden in het piratenschip.

We hebben zo’n 7  km. gewandeld en zijn op het terras geëindigd met een frietje. Hoe lekker is dat.

Dinsdag was het tijd om op te pakken. Vlas was al vroeg wakker en begon net na 07:00 uur de mat in te pakken. Deze hadden we gisteren te drogen gelegd. Al met al waren we om 10:30 uur klaar en heeft Vlas de caravan met een precisie langs de voortent van de buren gemanoeuvreerd. Onderweg naar Oeffelt in Limburg kregen we het bericht dat we oudoom en -tante zijn geworden. Vlas zijn nichtje heeft een dochter (Guusje) gekregen.

Aangekomen in Oeffelt hebben we de caravan geïnstalleerd en zijn nog even het dorp gefietst voor een bezoek aan de plaatselijke supermarkt. Later op de avond ging het hier helaas ook regenen en waaien waardoor Vlas druk in de weer was om alle haringen om de goede manier de grond in te krijgen. Dat is lastig aangezien de bodem behoorlijk verzadigd is. Ik zat het allemaal met bewondering vanuit de caravan  te bekijken. Mooi dat die man dat kan.

Na de klus, eerst even lekker languit op de bank, daarna een heerlijke warme douche, een borrel en het bed in. De reisdag zit er weer op.

Het is woensdagavond als ik dit schrijf. De dag begon met regen en het zag er niet naar uit dat we de fietstocht konden maken die we van plan waren. Nou ja, het kon wel, maar als je van tevoren weet dat je nat gaat worden denk je wel twee keer na. Plan gewijzigd en naar de Wit in Schijndel geweest. We zijn hier ooit eerder geweest. Zo’n kampeerwinkel waar ze werkelijk van alles hebben. We hebben een goede waterkoker, een koekenpan, en andere “nuttige” dingetjes gekocht.

Daarna hebben we Uden onveilig gemaakt maar niet heus. We hebben een beetje door de stad geslenterd, geluncht en wat kleine persoonlijke dingetjes gekocht.

Terug op de camping ging de zon schijnen en hebben we ruim 2 uur hiervan kunnen genieten. Het eten, nogmaals asperges, gekookt in de nieuwe koekenpan, omdat we dit zo lekker vinden, en nu is het de tijd er nog voor. Uiteindelijk nog een avondwandeling gemaakt en een tafel voor morgen gereserveerd bij het Grand Café Het Veerhuis dat vlak naast de camping ligt.