Pipo de clown en Mamalou……

Ja hoor, we zitten in een pipowagen in IJsselmuiden. Eigenlijk wilde ik beginnen met: “Ik was in Nederland”. Een Nederland waar de boeren druk bezig zijn met het hooien, waar groepen scholieren voorbijtrekken op dezelfde soort fietsen, waar de Weeribben een feest van herkenning was, waar klokkestoelen en begraafplaatsen op onze weg kwamen. etc. etc.

Maar laat ik beginnen bij het begin. Vrij snel na ons vertrek kwamen we bij de Kijkhut voor de niet-bestaande vogels van de Rottige Meenthe. Zoals daar zijn de Napolitaan, de Visgluiper en de Mestpikker. Mocht je ooit eens in de buurt zijn, een bezoekje waard. De tweede stop na zo’n 5 minuten fietsen was de klokkenstoel van Spanga. De klok wordt geluid bij begrafenissen. Drie maal drie keer voor een man, twee maal drie keer voor een vrouw, en één maal drie keer voor een kind.

Maar goed, we fietsten dus door de Weerribben van Ossenzijl naar Kalenberg. En daar over een lange smal pad door het dorp. Gelukkig is het nog geen vakantie, want passeren kan bijna niet. We hoeven nog niet in filevorm langs het water. Deze buurt kennen we aangezien we daar vaker met José&Willem hebben rondgestruind. Het is en blijft een mooi gebied. En zo kwamen we dus door Nederland.

We pauzeren bij de klokkestoel van Baarlo. Deze klok wordt maar 3 á 4 keer per jaar geluid. Sowieso hebben we wat meer pauzes gehad vandaag. Het was warm, de zon scheen volop en veel vals plat om te fietsen. Door naar Blokzijl naar Kaatje, die uitkijkt over de Sluis. O ja, en ook hier moesten we wachten voor de ophaalbrug. Zoals gisteren ook zo vaak gebeurde. Bij Zwartsluis gaan we met het pontje over naar Genemuiden, en vandaar op naar de pipowagen.

Het was zwaar fietsen daar van Kamperzeedijk Oost naar Kamperzeedijk West, maar het einde komt in zicht. Nu zitten we op de camping, hebben de boodschappen in huis, drinken een biertje en het is goed zo. Morgen verder.