Donderdag 16 juli
Er was een regenachtig dagje voorspeld, dus eerst maar eens rustig wakker worden, ontbijten en krantje lezen, om daarna op pad te gaan naar Doetinchem. Het regende bij aankomst, maar ik had mijn prachtige Emmerichse paraplu bij me, dus dat kwam wel goed. Doetinchem, de ‘hoofdstad van de Achterhoek’, is een eeuwenoude stad aan de Oude IJssel waar van alles te ontdekken valt. Dat is leuk bij mooi weer, maar vandaag was het vooral een beetje triest om er rond te lopen.
Dan maar een aantal winkels bezocht. En zowaar het is gelukt, ik heb een nieuw truitje gekocht voor op mijn nieuwe rokje. Niet bij dit winkeltje, maar ik vond het logo zo leuk.
Omdat het bleef miezeren en de tijd er naar was, hebben we bij Eetcafé Jansen van een heerlijke lunch genoten.
Toe we weer buiten kwamen was et droog, en de stad leeft dan direct weer op. Meer mensen op straat, de terrassen weer voller, dat doet droog weer dus met een stad. Zoveel vriendelijker opeens. Bij het volgende rondje kwamen we onderstaand bijzondere gebouw nog tegen.
Op de terugweg zijn we naar de moestuin van mijn broer geweest. Water hoefden we deze week niet te geven. We hebben wel een komkommer geoogst en heerlijke rode bessen geplukt. Die hebben we onder andere verwerkt in een toetje.
Vrijdag 17 juli
De weerverwachting vandaag was bewolkt, af en toe wat miezer, en later op de dag wat zonniger. Goed weer om te fietsen, alhoewel het wat grijs was, en dan zien dingen er toch anders uit.
Vandaag hebben we Rondje Liemers gefietst. Het heeft ons gevoerd langs het Buitengoed de Panoven, een voormalige steenfabriek en nu industrieel erfgoed in Zevenaar, over recreatieve waterplassen, door uiterwaarden en over dijken.
We zijn langs bezienswaardigheden gereden zoals het fort Geldersoord, het recreatiegebied Rhederlaag in Giesbeek alwaar we met het pontje de
Valeplas zijn overgestoken. We waren de enige passagiers, en de schipper nam alle tijd voor een praatje. Gezellig!
Vanuit Giesbeek via Angerlo weer richting Zevenaar. naar De laatste korte stop was bij de kerk van Loil. We hadden er zo’n 40 km. opzitten en dan voel je wel dat je zadelpijn hebt.
Uiteindelijk hebben we het gered, en na een bezoek aan de supermarkt én de patatboer, eindigden we op “ons eigen” terras met bier & bitterballen. Mmmmmmm. De gegevens van vandaag: Afstand: 52.04 km. gemiddelde 16.5 km/per uur, effectieve fietstijd 3:08:58 uur.
Zaterdag 18 juli
Toen we hoorden dat mijn broer zondagavond zou terugkomen, hebben we er nog een dagje aan vast geplakt voor de Trage Tocht wandeling: Zwillbrocker Venn en Leemputten. Deze wandeling op de rand van Nederland (achter Groenlo) combineert een rondje Zwillbrocker Venn met een korte wandeling door natuurpark De Leemputten en een gedeelte door het meer open Achterhoekse boerenland.
Het Zwillbrocker Venn is ontstaan nadat hier turf is gestoken. Het natuurgebied bestaat uit bos, hei en moeras. Het Venn herbergt de grootste kokmeeuwenkolonie van Duitsland. Het is ook de meest noordelijk gelegen broedplaats voor een kolonie van ongeveer veertig flamingo’s (die er dus niet waren). Het loont zeker de moeite om deze tocht nog een keer in juni te lopen.
Aan de andere kant van de grens wandelen we door het waterrijke natuurpark De Leemputten. Een overblijfsel van de steenfabriek die in 1892 in Groenlo werd gevestigd. De fabriek gebruikte de leem voor het maken van dakpannen en later stenen. In 1975 stopte de steenfabriek met zijn activiteiten. De Leemputten hebben zich ontwikkeld tot een uniek gebied met diverse soorten planten en vogels.
We wandelen graag de Trage Tocht routes. Ze zijn vaak de moeite waard, en zo’n 12 km. wat een mooie afstand is. Terug in Zevenaar zijn we nog even de stad in geweest, en hebben onze 1e vakantieweek afgesloten met een gourmet.
Vrijdag 24 juli
Há! we mogen weer, opnieuw een weekje vakantie en wel in Oostwoud. Dat is een dorp in de Gemeente Medemblik in Noord-Holland. We zijn hier neergestreken op de prachtige natuurkampeerterrein de Veerhof. We zitten op een mooie ruime plek, met uitzicht op groen. We zitten hier niet alleen, maar samen met mijn zus, zwager en nicht die deze week onze achterburen zijn.
De reis verliep vlot, via Zwolle en de dijk Lelystad-Enkhuizen. We troffen elkaar in de theetuin in Oostwoud. Samen zijn we opgereden naar de camping en hebben ons geïnstalleerd.
Daarna moesten we op pad om boodschappen voor het eten te doen. Toen dat op was (zo tegen tienen) nog een borreltje na, en lekker slapen.
Zaterdag 25 juli
Zaterdag 25 juni
Na een goede nachtrust waren we al vroeg wakker. Lekker rustig gedoucht, en eerst maar koffie en thee zetten. Het is een beetje een grijze dag. Veel zin om iets te gaan doen is er niet. De heren hebben boodschappen gedaan, de dames bleven achter in de tent lekker nietsdoen, lezen, nog meer koffie en thee drinken. De lunch met zachte puntjes die we tot tosti’s hebben gemaakt, smaakte ons prima. Om toch nog iets te doen zijn we gaan wandelen.
Terug op de camping zijn we langzamerhand begonnen met koken. Pastasaus die lekker lang mag pruttelen. Het eten was lekker, en toen begon het te regenen. Nou ja regenen, zeg maar hozen. We hadden de zijstukken al in de tent gezet, nu moest ook de “voorpui” er aan geloven. Lang geleden dat we die gebruikt hebben. Daarna lekker knus met elkaar een spelletje gespeeld, 30 seconds, en dat was af en toe hilarisch.
Uiteindelijk hebben we opgebroken en gingen we slapen. Nou ja, dat wilden we wel, maar toen kwamen we er achter dat ons “raampje” niet dicht zat, met als gevolg de kussens zeiknat, bovenkant matras aardig doorweekt, net als het dekbed en laken. We hebben geïmproviseerd met dekentjes uit de auto en ten slotte konden we gaan slapen. De hele nacht is het blijven doorregenen, en niet te zuinig ook.
Zondag 26 juli
De dag na de hevige regenbuien.
Gelukkig kwam de zon om de hoek kijken, dus hebben we waslijnen gespannen en alles te drogen gehangen.
Bij mijn zus&zwager was alles goed gegaan, mijn nicht had ook last van wateroverlast. Maar goed, om toch iets te doen zijn we na de lunch met z’n allen op pad gegaan. Een rondje Medemblik gefietst. Zo’n 30 km, met een tussenstop bij de Nederlands Stoommachine Museum.
Na al deze activiteiten hadden we geen zin meer om eten te koken. Gelukkig had mijn zwager de dag ervoor mensen met pizza’s over het terrein zien lopen. Dus de keuze was gauw gemaakt. We hebben pizza besteld, en die werd op de camping bezorgd. Heerlijk “uit eten” bij de vouwwagen en geen noemenswaardige afwas.
Die avond lagen we allemaal vroeg in (een droog) bed om de nachtrust weer een beetje in te halen.
Maandag 27 juli
Vandaag is het toch wel een beetje speciale dag voor ons. Daarover later meer. Vannacht goed en lang geslapen in een droog bed, met mijn eigen kussen. Na het ontbijt zijn Vlas en ik gaan wandelen. We hebben een tocht gemaakt van 15 km. langs het IJsselmeer, door mooie natuurgebieden en leuke stadjes. We hebben lepelaars en fazanten gezien.
Een hele andere omgeving dan bij ons in Salland. Veel slootjes, bruggetjes en dijkjes.
Onderweg hebben we geluncht bij Gewoon Lekker in Wervershoof, een heerlijke boterham met een echte kroket. Onderweg hebben we nog even moeten schuilen voor de regen, op een parkeerplaats waar (2) mannen met auto’s komen om een sigaretje te roken, over het water te staren om dan weer weg gaan.
Het laatste dorp waar we doorheen kwamen, Wervershoof, bleek verrassend levendig te zijn. Met veel winkels, kerken en restaurants. We hadden beloofd dat wij voor het eten zouden zorgen, dus hup naar de supermarkt, en eten en drank inslaan.
Tegen 16:30 uur waren we terug op de camping. Niet veel later hoorden we gezang: “Lang zullen ze leven ….” Daar kwamen zus,zwager&nicht met vlaggetjes met het getal 5 en rode ballonnen in de vorm van een hart. Het geval is nl. dat wij vandaag 5 jaar ge-gpst zijn. Een eerste jubileum van dit heuglijke feit! Het was een complete verassing en we kregen ook nog een mooie kaart en een zonnebloem plantje.
We hebben ze getrakteerd op verschillende hapjes en dat viel erg in de smaak. Een leuk detail. Op tafel zie je een bak aardbeien staan, die kwamen de buren brengen (als toetje) omdat ze gehoord en gezien hadden dat we een feestje aan het vieren waren. Benieuwd naar de 5 hebben we uitgelegd dat het geen 2e of 3e leg was, maar gewoon we na 36 jaar samenzijn toch iets officieels wilden vastleggen.
Vanavond, toe het weer begon te regenen en we de “voorpui” er weer hebben ingezet, hebben we foto’s gekeken van die dag. Nog steeds dankbaar dat we die dag hebben beleeft met wederzijdse ouders.
Dinsdag 28 juli
De reden waarom wij in Oostwoud kamperen, is het feit dat we één of meerdere dagen mogen meevaren op de Shelter. Dat is de 9 meter lange zeilboot van mijn (andere) zus@zwager. Dus op de tijd opstaan en ontbijten want we gaan op pad naar Monnickendam. Na een warm onthaal vertrekken we om 11:00 uur richting Hoorn. Het waait aardig windkracht 5 en hij komt uit het westen. Die windkracht is mooi, want dan kan het zeil (specifieker de genua) gehesen worden. Dit is besloten omdat het dan rustiger varen is en de boot niet teveel schuin gaat.
Eerst de haven uit met Juul aan het roer, het zag er vakkundig uit. Toen we een vaarroute kruisten nam mijn zwager het toch maar even over. Al snel waren we op het IJsselmeer er stond Vlas als een volleerde schipper aan het roer. We voeren 5-6 knopen, en dat was een fijn tempo. Mijn zwager had het de afgelopen dagen zwaarder gehad met meer wind en regen. Wij hebben het droog gehouden en de zon liet zich ook met tussenpozen zien.
Voor de lunch kregen we witte broodjes met knakworst en mosterd. Lang geleden dat we dat gegeten hadden, maar het past wel bij varen. Toen we zo’n 2,5 uur onderweg waren naar Hoorn was het tijd om terug te gaan. In de buurt van Volendam roken we iets vreemds. Verder geen aandacht aan geschonken totdat mijn zus en Vlas een NL alert kregen. Er was een brand in Midden Beemster, en deuren en ramen moesten dicht gehouden worden. Wel grappig dat je dat zelf op het IJsselmeer op kilometers afstand nog te zien krijgt.
Terug in Monnickendam werd het tijd voor een biertje aan boord, daarna een wandeling en een etentje als dank voor de gezellige dag.
Woensdag 29 juli
We zitten hier in de regio West-Friesland met de officieuze hoofdstad Hoorn. Dat is ook onze bestemming voor vandaag. Het is goed fietsweer er is geen regen voorspelt en de zon zal zich af en toe laten zien. West-Friesland heeft voornamelijk een agrarisch karakter met lange lintdorpen zoals dat zo mooi beschreven staat. Er zijn genoeg knooppunten om een mooie fietstocht uit te zetten. Dan Hoorn zelf, een stad met veel monumenten. We zijn er eerder geweest met de hospitaalboot de PWA, dus onze eerste stop was de haven. Daar hebben we onze fietsen gestald aan de voet van de Hoofdtoren.
Een van de laatste verdedigingswerken die bewaard is gebleven. De toren staat aan de haven waar een standbeeld staat van de scheepsjongens van Bontekoe, naar een boek uit 1924 van Johan Fabricius.
We zijn de stad doorgelopen en hebben een bezoek gebracht aan het Museum van de 20e Eeuw. In dit museum worden interieurs en voorwerpen uit de periode 1900 tot circa 1980 getoond, variërend van speelgoed, huiskamers, keukeninrichtingen, winkels etc. etc. Daarnaast was er een exposities over Telekids en de DDR.
Het gebouw staat op het Oostereiland en is vroeger in gebruik geweest als gevangenis. We hebben veel dingen gezien die we uit onze jeugd kennen. Ik voel me wel een beetje oud als ik dat zeg 😉
We zijn terug gefietst via Wognum alwaar we boodschappen hebben gedaan voor de gourmet. Al met al weer een mooie dag gehad.
Donderdag 30 juli
En daar zitten we dan voor de tent na een heerlijke Surinaamse maaltijd. Luisterend naar de spotify lijst van mijn zwager. Zus&nicht spelen een spelletje, en de muggen beginnen ons het leven zuur te maken. Na een rustige start van de dag hebben we vandaag door de Schoorlse duinen gefietst. Het zijn de hoogste (55,4 meter) en breedste (5 kilometer) duinen van Nederland . Alle fietsen konden in de auto maar het vinden van een parkeerplaats ging een beetje moeizaam.
Het was hartstikke druk op de eerste mooie dag van deze week en soms leek het dat we in colonne aan het fietsen waren, vooral op de kruispunten was het een drukte van belang . Iedereen wilde erop uit. Maar goed, Vlas heeft een mooie route uitgezet van zo’n 25 km. Ik heb al fietsend wat foto’s gemaakt.
We hebben een korte pauze gehad in de Berenkuil en daar dichtbij een uitkijkpunt beklommen.
Op de terugweg kwamen we door Groet alwaar het beeld “De Wasvrouwen” door Carla Rump staat.
In het centrum van Schoorl ligt de Klimduin. Dit duin is 51 meter hoog en een attractie om te beklimmen zeggen ze. Wij hebben ons er niet aan gewaagd, maar het is wel een bijzonder beeld. Sinds 2007 wordt er jaarlijks op de Klimduin de Klimduinrun gehouden met als doel zo snel mogelijk naar boven. Lijkt me een hele toer.
Vrijdag 31 juli
De laatste volle dag op de camping. Het wordt erg warm vandaag en we hebben besloten om een dagje rustig aan te doen. Vlas zet de luifel op, en ondertussen repareert hij mijn fiets.
We hebben besloten deze week af te sluiten met een BBQ op de skottelbraai van mijn zwager. Om de boodschappen in huis te halen hebben we een klein fietstochtje gemaakt. Dat was dan ook het enige actieve voor de hele dag.
Zaterdag 1 augustus
En dan zit het er echt op! Negen dagen kamperen in Noord-Holland op Camping Veerhof, een prachtige camping met mooie plekken en goed sanitair. Je kan van daaruit alle kanten op en we hebben veel van de omgeving gezien afgelopen week. Vaak samen, soms met ons tweeën. Het is dat wij niet van vissen houden, maar voor de camping is een gewilde visplek. Elke dag zien we wel een visser langs de waterkant zitten. De visser waar wij mee gesproken hebben had echter één probleem, de karpers wilden niet bijten.
Tegen 12:30 uur waren we klaar. Gelukkig ging de zon vanaf 10:00 uur lekker schijnen waardoor we alles droog konden inpakken. Daar wordt je sowieso blij van. En nu staat de vouwwagen weer in de garage, de eerste was is weer gedraaid, en de kratjes met campingspullen zijn weer in de kelder opgeslagen. Hopelijk kunnen we volgend jaar weer iets langer op pad met de vouwwagen. Kamperen is toch wel ons ding.
Vrijdag 7 augustus
Amper aan een weekje thuis geweest of we gaan alweer op pad. Onze 3e en voorlopig laatste vakantieweek van deze zomer. We zitten een hele week in Dwarsgracht bij Giethoorn in het huis van mijn zus&zwager ( je weet wel, die waar we vorige week mee op vakantie waren). Zij zitten een week in Enschede en nu mogen wij met dit hartstikke mooie maar vooral ook warme weer in de buurt van het water zijn.
Mijn nicht kwam een nachtje slapen, dus gezellig samen geborreld en ge-bbq’d.
Zaterdag 8 augustus
Het wordt een tropische dag vandaag, vandaar dat ik al vroeg op de fiets zit om wat boodschappen te doen. Helemaal warm en bezweet ben ik een uurtje later weer terug. Vlas zit op het terras te genieten van een kop koffie. Ik moet eerst weer een beetje afkoelen, het zweet “gutst”me van de kop. Iets wat ik totaal niet gewend ben, voelt ook een beetje “vies”.
Om een beetje af te koelen maken we een tocht met de punter naar de Beulakerwiede, het grootste meer in de Kop van Overijssel, en waar je lekker kan zwemmen.
Bij de Beulakerwiede aangekomen hebben we een duik in het water genomen. Gelukkig zijn er waterschoentjes aan boord, want de bodem van het meer is heel zanderig, en niet lekker om met blote voeten in te staan.
Nadat ook Vlas een duik had genomen, zijn we teruggevaren. Het was heerlijk om even af te koelen. We hebben daarna tot laat in de avond op het terras zitten praten onder genot van een lekker biertje.
Maandag 10 augustus
Alhoewel het ook vandaag erg warm is, hebben we toch een fietstocht gemaakt. Een tocht van 40.72 km, waar we 2:35:47 uur druk mee zijn geweest. Giethoorn bevindt zich in een omgeving vol meertjes, rietlanden en bosgebied. Deze plaats staat bekend om z’n vele fraaie boerderijen met rieten daken en karakteristieke houten bruggetjes.
De dag hebben we afgesloten met een klein fietstochtje naar een andere plek in Giethoorn, voor een bezoek aan mijn neef en zijn vriendin. Die zijn hun huis aan het verbouwen en we hebben de vorderingen bekeken, lekker bijgekletst en samen wat gedronken. Een prachtige keuken trouwens.
Dinsdag 11 augustus
Vandaag krijgen we bezoek van Marjolein (die komt met de auto) & Ruud (op de fiets). Met ons drieën hebben we een wandeling gemaakt bij Landgoed De Eese, een bijzonder fraai middeleeuws landgoed van ruim 800 ha. op de grens van Friesland, Overijssel en Drenthe.
“Heerlijkheid De Eese” is een zeer afwisselend gebied met bos (440 hectare), lanen en heidevelden, monumentale gebouwen (o.a. een kasteeltje, een havezathe) en landbouwgronden (360 hectare). Een schitterend gebied om te wandelen en te fietsen. Vanwege de bijzondere gebouwen en de karakteristieke lanenstructuur is de bebouwingskern van het landgoed, circa 80 hectare, officieel een cultuurhistorische buitenplaats.
Dit was het eerste gedeelte van de dag. Na de middag kwam ook Ruud aan in Dwarsgracht, hebben Marjolein & Juul boodschappen gedaan, en zijn we met ons vieren wezen varen naar de Beulakerwiede. Hieronder een kleine impressie.
Woensdag 12 augustus
Plan voor vandaag: Varen, varen en nog een stukje varen en zwemmen. Het beloofde weer een tropische dag te worden. Dus koste het niet veel moeite om iets te bedenken. We gaan varen en nemen een lekkere lunch mee voor onderweg.
Donderdag 13 augustus
Vandaag hebben we een rustdag. Ik heb last van mijn rug, lopen gaat goed, maar dat opstaan van de stoel bah wat naar. Het is vandaag benauwd buiten, dus blijven we lekker binnen. Nou ja, we moesten nog wel boodschappen doen, en hebben daarbij Steenwijk nog even onveilig gemaakt. Dus geen of bijna geen activiteit op de foto’s.
Vanavond zo vlak voor het eten begon het een beetje te regenen. We hopen dat er meer gaat vallen voor de verkoeling en voor de tuinman is het ook prettig. We gaan het zien morgen.
Vrijdag 14 augustus
De plannen waren mooi: het zou afkoelen en we zouden gaan fietsen, een tochtje van ca. 30 kilometer. Dat het er niet van gekomen is, heeft te maken met Juul. Na een onmogelijke nacht, met veel pijn, draaien, zweten en ander ongemak van de rug is het me gelukt om me (met hulp) in de kleren te hijsen. Potverdorie, wat doet dat zeer, een onwillige rug. Ik liek wel een old wief. Nu voel ik wat Vlas al een tijd lang elke dag heeft en ik kan je verzekeren dat is geen pretje. Om een beetje in beweging te blijven heb ik een piepklein rondje in het dorp gelopen, onderstaande heerlijke salade in elkaar geflanst en verder niets, nou ja, op de stoel gezeten en in bed gelegen. Langzamerhand gaat het iets beter, straks nog weer een klein rondje wandelen en morgen zien we verder. Kiek’n wat ‘t wot.
Zondag 16 augustus
En dan is het echt voorbij de vakantie van 2020. We hebben 3 hele mooie, verschillende weken gehad. Nog even bijpraten over afgelopen weekend: Zaterdag zijn we naar Hoogeveen geweest naar de KIP-fabriek. We hadden nl. op een camping een kleine KIP-Shelter (what’s in a name) gezien. Leuk om dat bedrijf te zien, en plannen te maken voor een eventuele opvolger van de vouwwagen. Minder gesjouw en getrek dat lijkt ons wel wat (ja, we worden een dagje ouder, en krakkemikkiger, dat heb ik deze week wel ondervonden). Toen we terugkwamen waren mijn zus&zwager reeds gearriveerd. We hebben de rest van de tijd benut met BBQ-en en veel bijkletsen.
Vanmorgen nadat we in alle rust de boel hebben ingepakt (inclusief dingen die niet van ons zijn, SORRY) worden we uitgezwaaid door de familie.
NB: Speciale dank aan de familie Harmsen die al deze weken de planten in onze tuin hebben behoed voor uitdrogen, en een teveel aan onkruid.
Opa, kijk ik vond op zolder ……
Nee, de titel slaat niet op Vlas die vandaag (10 juni) jarig is, maar op de LF-route die we deze week gaan fietsen. De komende week staat de Zuiderzeeroute op het programma, een route die een ronde om de voormalige Zuiderzee beschrijft .
We starten vanuit huis en fietsen eerst naar Nunspeet, daar pakken we dinsdag de route, die zo’n 400 kilometer lang is, op. Afgelopen vrijdag hebben we wat aanpassingen aan de fiets gedaan, nieuw zadel, nieuwe handvatten, remblokjes vervangen, ketting gesmeerd, en mooie nieuwe stuurtassen gemonteerd. We hebben er zin in!
Tegen elf uur waren we er klaar voor, en vertrokken we met het zonnetje hoog aan de hemel en de wind vanuit het noordoosten richting Veluwe. Mooi fietsweer niet te warm. Via Terwolde naar Vaassen, over de Gortelse heide naar Vierhouten om tenslotte aan te komen op de camping bij Nunspeet. We hebben een trekkershut gereserveerd. Het lijkt ons zo heerlijk lekker lang buiten te kunnen zitten, in plaats van “opgesloten” in een hotelkamer. Hoe vaak dat lukt moet nog blijken, maar voor de eerste twee nachten is het geregeld. Tegen een uur of twee kwamen we op de camping waar veel mensen bezig waren hun spullen in te pakken om weer naar huis te gaan. Voor ons begint het pas, hoe leuk is dat. Na het verkennen van de omgeving terecht gekomen op het terras waar ze bier en bitterballen serveerden. Vanavond gaan we in Nunspeet een hapje eten ter ere van het heuglijke feit.
Laatste update voor vandaag. Heerlijk gegeten bij Sirtaki, en nu we voor de hut zitten, begint het langzaam te spetteren. Maar dat deert ons niet. We weten: Wat er vandaag valt, valt morgen niet. En zo begonnen én eindigen we met een lied!
Dinsdag 11 juni 2019
Na een goede nachtrust, de spullen opgepakt. En wat denk je wat. Het regent, nou ja niet echt heel hard, meer een miezer waar je langzamerhand zeiknat van wordt. Even wachten dus voor het vertrek, maar tegen een uur of tien waren we er klaar voor. Op naar Eemdijk. Bij knooppunt 82 pikken we de Zuiderzeeroute op. Nu gaat het echt beginnen. Eerst maar eens naar Harderwijk, een tocht van zo’n anderhalf uur.
Viel mij best tegen, maar een rechte weg zie je weinig met fietsroutes. Wel mooie paadjes bereden. Na een uitsmijter en een wandeling door Harderwijk konden we er weer tegen. We hebben een “stom stuk” gefietst, één lange smalle weg langs strand Nulde aan de ene kant en de A28 aan de andere kant. Een hoop lawaai, veel wolken van kleine vliegjes waar we doorheen moesten, maar ook 2 hele grote fietsen.
Die waren dan wel weer leuk en ken je misschien wel van er langs rijden. Toen we de grote weg links konden laten liggen reden we over een prachtig dijkje door een mooi polderlandschap waarin twee stoomgemalen stonden.in de Arkemheen ( een oude zeepolder met een onregelmatige blokverkaveling) ligt het stoomgemaal Hertog Reijnout met 2 enorme schepraderen, en gebouwd in 1883. In 1983 werd het werk overgenomen door een elektrisch gemaal. Tot zover de geschiedenisles. Het blijft mooi om die grote ketels te zien. Eén ervan gaf nog warmte af. Ze hadden er afgelopen weekend een demonstratie mee gegeven. Een mooie rustgevende plek (als je de beheerster niet meerekent ;-)).
Het laatste stuk van het traject vandaag ging via Spakenburg -Bunschoten naar Eemdijk waar we weer een fijne trekkershut op een camping hebben kunnen regelen. Hier in de buurt zijn veel terreinen waar bedrijven vrijwillig weidevogels beschermen. Een mooi initiatief. Tot 22:30 uur hebben we buiten kunnen zitten! Speciaal voor Ria heb ik een foto gemaakt van het Spakenburgs lied. Die houdt je nog tegoed. Morgen een korte etappe aangezien de weervoorspellingen niet erg goed zijn. Er wordt veel regen voorspeld. We gaan van Eemdijk naar Muiden.
Woensdag 12 juni.
De dag begon goed. Het was droog en niet al te koud. We fietsen alweer door een mooi stuk Nederland nl. de Eempolder. Deze wordt in tweeën gedeeld door het riviertje de Eem.
Deze staken we over in Eemdijk, een leuke veer met speciale aanbiedingen. Doorbraakkolken getuigen van de onberekenbaarheid van het water. Het Gemaal Eemnes (waar we een korte stop hadden) uit 1880 werkte tot 1921 op stoom. Op een gegeven moment fietsten we over de vogelboulevard Eemland.
Een mooi fietspad met allerlei uitleg over de weidevogels die daar in de bloemrijke weilanden naar hartenlust rondfladderden. De tocht ging heuvelachtig via Blaricum naar Huizen, waar verschillende strandjes zijn, en een gemoedelijk Nautisch kwartier, met 4 kalkovens en een botterwerf. Door een mooi park en bos naar Naarden toe. En ja hoor, daar kwam de beloofde regen met bakken de lucht uit. Eerst maar even lunchen dus.
Daarna geschuild bij een heeeeel oud stadhuis. O ja, vandaag Nationale buitenspeeldag. Die viel dus compleet in het water in Muiderberg erg sneu! Verder zijn we 4 x een snelweg gekruist. Zijn we koud maar gelukkig op een bijzonder airbnb adres gekomen.
Een hut in een oude koeienstal, waar een pony, kippen en schapen rondlopen, en met uitzicht op het Muiderslot.
Tot slot: Alle kindertjes van snort, wonen in een ….
Donderdag 13 juni
Het plan was om vroeg te starten aangezien het een lange dag zou worden. Dus om 09:00 uur zaten we op de fiets. Op naar Edam. Het eerste stuk naar Amsterdam hadden we de wind redelijk tegen, moesten we vaak over bruggen, en kwamen we langs camping Zeeburg.
Vanaf dat moment verlaten we de route LF23a en pikken de LF21a op deze gaat van Amsterdam naar de Afsluitdijk. Op naar Durgerdam (liedje van Jeroen Zijlstra, luisteren is de moeite waard). Een langgerekt dorp met beschermd dorpsgezicht en houten huisjes in verschillende kleuren. De weg tussen Durgerdam en Ransdorp was bijzonder. Rechts en links van de weg slootjes. Die aan de rechterkant waren zelfs hoger dan de weg, links een stuk lager. Heel prettig: de wind in de rug. En we gingen hard en makkelijk…. Ook wel een keer fijn na de dag van gisteren.
In Monnickendam even pauze genomen, het begon te druppelen en we waren aan koffie/thee met taart toe. Een wandeling door het dorp met een bijzondere speeltoren. Het is de stadhuistoren dat elk uur een ruiterspel in werking zet. Een aan het uurwerk verbonden blaasbalgconstructie laat een faam (gevleugelde vrouwenfiguur niet te verwarren met een engel) het aantal uren op een bazuin aangeven gelijktijdig met de uurslagen (bron: wikipedia, wat dat verzin ik niet zelf) Ik zou gezegd hebben: er blaast ook nog een engel van de toren, en dat 12 keer!
Na de pauzewandeling door naar Volendam, daar werden we “gedwongen” om te wandelen, mijn god wat was het druk daar op de Dijk. Aangezien we er al eerder zijn geweest konden we met een gerust hart doorfietsen.
Via een rechte weg (afwijkend van de route) naar Edam, waar Vlas een trekkershut (lichtblauw) op de camping heeft geregeld. We waren dus vroeg binnen. Genoeg tijd om lopend (weer eens iets anders dan fietsen)naar Edam te gaan en een rondwandeling door de stad te maken, en boodschappen te doen. Edam is leuk! Behaklvr de wesp/daas/beest wat mij zo nodig twee maal in mijn nek moest steken. Gemeen zeer doet dat. Er staat een bijzondere kerk, de Grote of Sint-Nicolaaskerk. Een gigantisch bouwwerk, de grootste hallenkerk in Noord Europa werd mij verteld. Opvallend waren de vele glas-in-lood ramen geschonken door tal van andere Hollandse steden na de brand in 1602. Indrukwekkend was het wel, van huis uit een Katholieke kerk, maar lijkt nu meer op Protestante kerk. Alleen in de zomer zijn er missen/diensten, ’s winters is ie niet warm te krijgen. Terug op de camping, na een heerlijke warme douche, zijn we uit eten geweest in het campingrestaurant, Het was heerlijk.
Vrijdag 14 juni
We staan voor een uitdaging vandaag. Op mijn verjaardag een tocht van maar liefst 70 kilometer. Dat krijg je als je in trekkershutten wilt kamperen. Deze zijn niet overal beschikbaar.
Met goede moed, na een verjaarsontbijt en de nodige felicitaties gingen we op pad. Onze eerste stop was al na 1 kilometer. Een horde koeien die van de stal heel relaxed over de weg naar het weiland kuierden, af en toe een dolletje (ik krijg jou echt wel in die sloot), gewoon een kwestie van rustig wachten.
Daarna weer verder richting Scharwoude, waar het langzaam maar gestaag begon te regenen. Eerst nog schuilen in het bushokje, maar daar werd ik ook niet blij van. Dus regenpak aan (daarom hebben we hem mee ;-))en vertrekken maar. Het hoort immers zo bij Nederland zo’n bui. Nadat we Hoorn hadden geslecht, werd het weer beter en langzamerhand konden we de regenpakken verruilen voor een t-shirt en broek met opgerolde pijpen. In Enkhuizen hebben we uitgebreid gepauzeerd en heerlijk geluncht in de warme zon op een terras. We kennen de stad van bezoekjes met Giny & Daniel en de Prins Willem Alexander (Solisboot). Wanneer was het ook al weer, en met wie hebben we waar gelopen. En natuurlijk het Zuiderzeemuseum waar we brussendag hebben gehad. Herinneringen alom, maar dat maakt de tocht ook leuk.
Vandaag hebben we heel veel over (hogere) dijken gefietst met daaronder ook een weggetje, het word lieflijk vind Vlas, kleine dorpjes, slingerend langs de kust. Onderdijk, Oosterdijk, Andijk, Wervershoof om maar wat plaatsten op te noemen. Op voor de laatste etappe naar Medemblik. De zere billen slaan toe, van de fiets afstappen gaat steeds moeizamer. Na het opstappen eerst de goede zit vinden, en dan stil blijven zitten. Langzaam maar gestaag gaan we verder naar Opperdoes waar ons volgende onderkomen is. Het Pannenkoekenstation.
Weer een prachtige hut, van alle gemakken voorzien dit keer zodat we zelf kunnen koken. Dat wordt een fijne gourmetavond. Keuze van de jarige. Daarvoor moesten we nog wel even boodschappen doen in de stad. En wat schetst onze verbazing? We kennen Medemblik. Hier zijn we met de PWA geweest in 2013. Nog meer herinneringen. Leu k! Morgen de Afsluitdijk over en richting Workum, maar daarover later meer.
Zaterdag 15 juni.
Om 04:00 uur werd ik wakker en….. zachtjes tikte de regen op de trekkershut. Nou ja zachtjes, het werd steeds erger, dan weer minder, enzovoort, enzovoort. Gelukkig ben ik weer in slaap gevallen. Bij het wakker worden was de situatie precies hetzelfde. Regen, regen, en nog eens regen in alle variaties.
We hadden berekend dat het tegen 11:00 zodanig droog zou zijn dat we op pad konden. Dus regenpak aan en fietsen maar. Een kaarsrechte weg door de polder van zo’n 23 kilometer met wind tegen. Pffffff, dat vraagt wel wat van je. Maar goed, we hebben het gered en waren om 12:50 uur in Den Oever, alwaar de bus die ons over de Afsluitdijk zou brengen al klaar stond.
Groot was mijn verbazing toen we in Breezanddijk uit de bus werden gezet. Dus niet de hele Afsluitdijk met de bus, maar de helft. Gelukkig kwam de wind nu wel uit de goede hoek, dus gingen we flierefluitend op weg naar Makkum.
Ook in Makkum hebben we verhalen liggen van Giny & Daniël (met openbaar vervoer van Deventer naar Makkum, dat was wat) en PWA, bezoek met de gasten aan het aardewerkmuseum. Vandaag gingen we voor een patatje en wat te drinken op een terras in de zon. Daar waren we wel aan toe.
Op voor de laatste etappe naar Workum. Nog zo’n 12 kilometer te gaan, ook hier weer polders, en toen we Workum zagen liggen (ha, we zijn er bijna) blijkt er nog een hele grote boog gefietst te moeten worden.
Maar eind goed al goed. We zitten op camping Suderse, hebben boodschappen gedaan, gegeten en afgesproken hier een dagje rust in te plannen. Voelt goed, even geen grote tocht in het vooruitzicht, maar Workum en omgeving verkennen. Het weer wordt ook beter zegt men. Om met een bekende weerman te spreken: Oant Moarn!
Zondag 16 juni
Een kort verhaaltje vandaag, want we hebben niet veel uitgevoerd. Dat hoort natuurlijk ook bij een rustdag. Vanmorgen zijn we naar het strand aan het IJsselmeer geweest om naar het kitesurfen te kijken.
Het was een drukte van belang, op een gegeven moment telde ik zo’n 47 kites in de lucht. Bij het strand en de naastgelegen camping is een winkeltje. Hier hebben we vast wat boodschappen gedaan voor het avondeten. We gaan BBQ-en. Om de hoek van ons hutje ontdekten we er één, dus daar moeten we maar gebruik van maken. Na de middag zijn we naar Workum gefietst. Een hele tocht van wel 7 kilometer (heen en terug).
En wat we verwacht hadden klopt! We kennen Workum inderdaad niet. Ook eens leuk zo’n nieuwe stad! We hebben het Jopie Huisman Museum bezocht. Een museum met mooie verhalen over een bijzonder mens, en met Deventer stoelen (maar dat is een verhaal apart). Je ziet de spullen die hij geschilderd heeft, en er was een collectie gewichten die hij gespaard heeft.
Grote, maar ook hele kleintjes. Nog wat inkopen gedaan en terug naar de camping de gewassen kleren in de zon hangen. We hebben zo onze favoriete outfit, die wel een wasbeurtje kon gebruiken. De zon schijnt nu volop en we drinken er een lekker biertje van het BrouwDok. Vanavond dus BBQ, en morgen weer op de fiets voor een tocht naar Scherpenzeel.
Maandag 17 juni
De zon schijnt als we opstaan om aan een nieuwe etappe te beginnen. Dat is ook wel een keer lekker. Vandaag gaat de tocht van Workum naar Scherpenzeel. Een gehucht nog net in Friesland in de buurt van Ossenzijl . Aangeraden door goede vriendin Joke die zag dat ze op deze natuurcamping ook trekkershutten hebben, en het is de enige in de buurt. Naast die hut, is er op het terrein ook een groentetuin, waar je als gast gebruik van kan maken.
Juul heeft er naast groente ook een slang gezien, wel een anderhalve meter lang en zo dik als een twee euromunt (of zoiets). Maar goed we vertrokken vanuit Workum, goed ingesmeerd want de vooruitzichten zijn goed. Korte broek en hemd volstaat vandaag.
Er staat wel een straf windje en de meeste tijd hebben we die tegen. Dat kost tijd, maar koelt mijn warme hoofd ook enigszins af. De eerst echte stop is in Stavoren, daarvoor zijn we Hindelopen al gepasseerd. Ook hier weer herinneringen maar nu met de Vlastra’s. Ooit hebben we gekampeerd in het Gaasterland en zijn we in Stavoren geweest.
Het gebied tussen Workum en Lemmer is mooi. Lieflijker dan in de kop van Noord-Holland. Koeien en schapen (met rugnummer) en groene weides. Langzaamaan komt ook het riet in beeld. Vlas heeft een vrouwtjeskruisbek gespot. Gaasterland is licht glooiend.
Op een gegeven moment stonden we 10 meter boven NAP, naar een grote rode zwerfkei te kijken. Ook vind je hier bossen, wat het landschap aantrekkelijk maakt om in te fietsen. Er is een grote weerzin tegen zandwinning in het IJsselmeer. Overal staan borden langs de weg, en ik lees dat het heeft geholpen. Mooi zo’n protest. In Lemmer hebben we bij de ophaalbrug heerlijk genoten van een groot ijsje.
Hij ging vaak open, veel bootjes op het water. Na Lemmer kwamen we veel Duitsers tegen die met een Schiff Rad tocht bezig waren. Eindelijk op de plaats van bestemming, moesten we nog inkopen doen.
Dat was iets verder dan we bedacht hadden, dus uit eten geweest en daarna in alle rust met volle buik en boodschappentas terug naar de camping. Morgen gaan we Friesland verlaten, en zoals we weleens zien als we een stad uit fietsen zeggen we: Fryslan, oant sjen!
Dinsdag 18 juni
Pipo de clown en Mamalou……
Ja hoor, we zitten in een pipowagen in IJsselmuiden. Eigenlijk wilde ik beginnen met: “Ik was in Nederland”. Een Nederland waar de boeren druk bezig zijn met het hooien, waar groepen scholieren voorbijtrekken op dezelfde soort fietsen, waar de Weeribben een feest van herkenning was, waar klokkestoelen en begraafplaatsen op onze weg kwamen. etc. etc.
Maar laat ik beginnen bij het begin. Vrij snel na ons vertrek kwamen we bij de Kijkhut voor de niet-bestaande vogels van de Rottige Meenthe. Zoals daar zijn de Napolitaan, de Visgluiper en de Mestpikker. Mocht je ooit eens in de buurt zijn, een bezoekje waard. De tweede stop na zo’n 5 minuten fietsen was de klokkenstoel van Spanga. De klok wordt geluid bij begrafenissen. Drie maal drie keer voor een man, twee maal drie keer voor een vrouw, en één maal drie keer voor een kind.
Maar goed, we fietsten dus door de Weerribben van Ossenzijl naar Kalenberg. En daar over een lange smal pad door het dorp. Gelukkig is het nog geen vakantie, want passeren kan bijna niet. We hoeven nog niet in filevorm langs het water. Deze buurt kennen we aangezien we daar vaker met José&Willem hebben rondgestruind. Het is en blijft een mooi gebied. En zo kwamen we dus door Nederland.
We pauzeren bij de klokkestoel van Baarlo. Deze klok wordt maar 3 á 4 keer per jaar geluid. Sowieso hebben we wat meer pauzes gehad vandaag. Het was warm, de zon scheen volop en veel vals plat om te fietsen. Door naar Blokzijl naar Kaatje, die uitkijkt over de Sluis. O ja, en ook hier moesten we wachten voor de ophaalbrug. Zoals gisteren ook zo vaak gebeurde. Bij Zwartsluis gaan we met het pontje over naar Genemuiden, en vandaar op naar de pipowagen.
Het was zwaar fietsen daar van Kamperzeedijk Oost naar Kamperzeedijk West, maar het einde komt in zicht. Nu zitten we op de camping, hebben de boodschappen in huis, drinken een biertje en het is goed zo. Morgen verder.
Woensdag 19 juni
20:00 uur en we hebben het eten op. Thuis ditmaal. Ja, het is voorbij onze fietstocht rond de Zuiderzee. Vandaag begonnen in IJsselmuiden, en via Kampen naar Elburg. Vroeg (08:10 uur) op pad want de weersverwachtingen waren niet goed. Onweer op komst en in het hele land code geel.
Nog even wat extra kleding aan, maar al gauw was dat overbodig want de zon scheen weer volop. We hebben besloten om naar Elburg te fietsen en daar de route te verlaten om naar huis te gaan. Dus het hele rondje hebben we niet gedaan, maar om weer van Nunspeet dezelfde weg terug te fietsen vonden we ook niet leuk. Vandaar!
Elburg haalden we, en om 10:30 uur zaten we aan de koffie/thee en hazelnootschuimgebak. Echt wel lekker! Vanaf Elburg dus knooppuntenroute rijden. Uitgezet door Juul. In ’t Harde aangekomen begon het opeens behoorlijk te regenen. Met bakken kwam het uit de lucht. Gelukkig bevonden we ons in de omgeving van het zwembad, alwaar een “keet” of veredeld bushokje, voor de jeugd stond.
Samen met een plaatselijke koerier hebben we geschuild. En dat was ook wel hard nodig. Het onweer barstte in alle hevigheid los. Donderend geweld, felle lichtfitsen, en harde klappen boven ons hoofd.
We hebben ongeveer een uurtje in de hangplek (voor natte ouderen in dit specifieke geval) gebivakkeerd , het rook er naar verschraald bier, tabak en een brandlucht , maar we stonden in ieder geval droog! Toen het wat beter werd hebben we uit voorzorg de regenjas aangetrokken en op pad maar weer. Nog één onweersklap hoorden we en daarna werd het rustiger.
Vanuit ’t Harde is er maar één weg richting Epe waar je overheen moet. De N309, mijn god wat een weg, een helling waar geen eind aan scheen te komen. En maar doortrappen, je moet toch wat, lopen is ook geen optie. De bult af dat was pas fijn.
Bij Veessen kwamen we de dijk op, en met het pontje vanuit Welsum naar Olst gevaren. We hadden nog één tussenstop in ons vizier. Diepenveen! Op goed geluk een bezoekje aan Vlas zijn jarige moeder. Niet lang nadat wij daar arriveerden, kwamen ze thuis van een lekker lunch buitenshuis. De verassing was compleet.
Resumé: 10 dagen van huis, 9 dagen gefietst, 532.7 kilometer afgelegd (volgens mijn fietsteller), al het weer gehad waar Nederland zo’n patent op heeft, genoten van de diverse landschappen, veel vogels en hun gekwetter, de trekkershutten, en elkaar. Wat wil je nog meer. Niets dus. Zie 2 tevreden mensen, die het goed hebben gehad.