Categorie-archieven: 2019 Zuiderzeeroute

Op Maandag 10 Juni vertrekken we met de fiets om in 10 dagen rond de Zuiderzee te fietsen. We vertrekken maandag vanuit Deventer richting Nunspeet. De bedoeling is onderweg te overnachten in trekkershutten op campings.

Nee, de titel slaat niet op Vlas die vandaag (10 juni) jarig is, maar op de LF-route die we deze week gaan fietsen. De komende week staat de Zuiderzeeroute op het programma, een route die een ronde om de voormalige Zuiderzee beschrijft .

We starten vanuit huis en fietsen eerst naar Nunspeet, daar pakken we dinsdag de route, die zo’n 400 kilometer lang is, op. Afgelopen vrijdag hebben we wat aanpassingen aan de fiets gedaan, nieuw zadel, nieuwe handvatten, remblokjes vervangen, ketting gesmeerd, en mooie nieuwe stuurtassen gemonteerd. We hebben er zin in!

Tegen elf uur waren we er klaar voor, en vertrokken we met het zonnetje hoog aan de hemel en de wind vanuit het noordoosten richting Veluwe.  Mooi fietsweer niet te warm. Via Terwolde naar Vaassen, over de Gortelse heide naar Vierhouten om tenslotte aan te komen op de camping bij Nunspeet. We hebben een trekkershut gereserveerd. Het lijkt ons zo heerlijk lekker lang buiten te kunnen zitten, in plaats van “opgesloten” in een hotelkamer. Hoe vaak dat lukt  moet nog blijken, maar voor de eerste twee nachten is het geregeld. Tegen een uur of twee kwamen we op de camping waar veel mensen bezig waren hun spullen in te pakken om weer naar huis te gaan. Voor ons begint het pas, hoe leuk is dat. Na het verkennen van de omgeving terecht gekomen op het terras waar ze  bier en bitterballen serveerden. Vanavond gaan we in Nunspeet een hapje eten ter ere van het heuglijke feit.

Laatste update voor vandaag. Heerlijk gegeten bij Sirtaki, en nu we voor de hut zitten, begint het langzaam te spetteren. Maar dat deert ons niet. We weten: Wat er vandaag valt, valt morgen niet. En zo begonnen  én eindigen we met een lied!

Na een goede nachtrust, de spullen opgepakt. En wat denk je wat. Het regent, nou ja niet echt heel hard, meer een miezer waar je langzamerhand zeiknat van wordt. Even wachten dus voor het vertrek, maar tegen een uur of tien waren we er klaar voor. Op naar Eemdijk. Bij knooppunt 82 pikken we de Zuiderzeeroute op. Nu gaat het echt beginnen. Eerst maar eens naar Harderwijk, een tocht van zo’n anderhalf uur.

Viel mij best tegen, maar een rechte weg zie je weinig met fietsroutes. Wel mooie paadjes bereden. Na een uitsmijter en een wandeling door Harderwijk konden we er weer tegen. We hebben een “stom stuk” gefietst, één lange smalle weg langs strand Nulde aan de ene kant en de A28 aan de andere kant. Een hoop lawaai, veel wolken van kleine vliegjes waar we doorheen moesten, maar ook 2 hele grote fietsen.

Die waren dan wel weer leuk en ken je misschien wel van er langs rijden. Toen we de grote weg links konden laten liggen reden we over een prachtig dijkje door een mooi polderlandschap waarin twee stoomgemalen stonden.in de Arkemheen ( een oude zeepolder met een onregelmatige blokverkaveling) ligt het stoomgemaal Hertog Reijnout met 2 enorme schepraderen, en gebouwd in 1883. In 1983 werd het werk overgenomen door een elektrisch gemaal. Tot zover de geschiedenisles. Het blijft mooi om die grote ketels te zien. Eén ervan gaf nog warmte af. Ze hadden er afgelopen weekend een demonstratie mee gegeven. Een mooie rustgevende plek (als je de beheerster niet meerekent ;-)).

Het laatste stuk van het traject vandaag ging via Spakenburg -Bunschoten naar Eemdijk waar we weer een fijne trekkershut op een camping hebben kunnen regelen. Hier in de buurt zijn veel terreinen waar bedrijven vrijwillig weidevogels beschermen. Een mooi initiatief. Tot 22:30 uur hebben we buiten kunnen zitten! Speciaal voor Ria heb ik een foto gemaakt van het Spakenburgs lied. Die houdt je nog tegoed. Morgen een korte etappe aangezien de weervoorspellingen niet erg goed zijn. Er wordt veel regen voorspeld. We gaan van Eemdijk naar Muiden.

De dag begon goed. Het was droog en niet al te koud. We fietsen alweer door een mooi stuk Nederland nl. de Eempolder. Deze wordt in tweeën gedeeld door het riviertje de Eem.

Deze staken we over in Eemdijk, een leuke veer met speciale aanbiedingen. Doorbraakkolken getuigen van de onberekenbaarheid van het water. Het Gemaal Eemnes (waar we een korte stop hadden) uit 1880 werkte tot 1921 op stoom. Op een gegeven moment fietsten we over de vogelboulevard Eemland.

Een mooi fietspad met allerlei uitleg over de weidevogels die daar in de bloemrijke weilanden naar hartenlust rondfladderden. De tocht ging heuvelachtig via Blaricum naar Huizen, waar verschillende strandjes zijn, en een gemoedelijk Nautisch kwartier, met 4 kalkovens en een botterwerf. Door een mooi park en bos naar Naarden toe. En ja hoor, daar kwam de beloofde regen met bakken de lucht uit. Eerst maar even lunchen dus.

Daarna geschuild bij een heeeeel oud stadhuis. O ja, vandaag Nationale buitenspeeldag. Die viel dus compleet in het water in Muiderberg erg sneu! Verder zijn we 4 x een snelweg gekruist. Zijn we koud maar gelukkig op een bijzonder airbnb adres gekomen.

Een hut in een oude koeienstal, waar een pony, kippen en schapen rondlopen, en met uitzicht op het Muiderslot.

Tot slot: Alle kindertjes van snort, wonen in een ….

Het plan was om vroeg te starten aangezien het een lange dag zou worden. Dus om 09:00 uur zaten we op de fiets. Op naar Edam. Het eerste stuk naar Amsterdam hadden we de wind redelijk tegen, moesten we vaak over bruggen, en kwamen we langs camping Zeeburg.

Vanaf dat moment verlaten we de route LF23a en pikken de LF21a op deze gaat van Amsterdam naar de Afsluitdijk. Op naar Durgerdam (liedje van Jeroen Zijlstra, luisteren is de moeite waard). Een langgerekt dorp met beschermd dorpsgezicht en houten huisjes in verschillende kleuren. De weg tussen Durgerdam en Ransdorp was bijzonder. Rechts en links van de weg slootjes. Die aan de rechterkant waren zelfs hoger dan de weg, links een stuk lager. Heel prettig: de wind in de rug. En we gingen hard en makkelijk…. Ook wel een keer fijn na de dag van gisteren.

In Monnickendam even pauze genomen, het begon te druppelen en we waren aan koffie/thee met taart toe. Een wandeling door het dorp met een bijzondere speeltoren. Het is de stadhuistoren dat elk uur een ruiterspel in werking zet. Een aan het uurwerk verbonden blaasbalgconstructie laat een faam (gevleugelde vrouwenfiguur niet te verwarren met een engel) het aantal uren op een bazuin aangeven gelijktijdig met de uurslagen (bron: wikipedia, wat dat verzin ik niet zelf) Ik zou gezegd hebben: er blaast ook nog een engel van de toren, en dat 12 keer!

Na de pauzewandeling door naar Volendam, daar werden we “gedwongen” om te wandelen, mijn god wat was het druk daar op de Dijk. Aangezien we er al eerder zijn geweest konden we met een gerust hart doorfietsen.

Via een rechte weg (afwijkend van de route) naar Edam, waar Vlas een trekkershut (lichtblauw) op de camping heeft geregeld. We waren dus vroeg binnen. Genoeg tijd om lopend (weer eens iets anders dan fietsen)naar Edam te gaan en een rondwandeling door de stad te maken, en boodschappen te doen. Edam is leuk! Behaklvr de wesp/daas/beest wat mij zo nodig twee maal in mijn nek moest steken. Gemeen zeer doet dat. Er staat een bijzondere kerk, de Grote of Sint-Nicolaaskerk. Een gigantisch bouwwerk, de grootste hallenkerk in Noord Europa werd mij verteld. Opvallend waren de vele glas-in-lood ramen geschonken door tal van andere Hollandse steden na de brand in 1602. Indrukwekkend was het wel, van huis uit een Katholieke kerk, maar lijkt nu meer op Protestante kerk. Alleen in de zomer zijn er missen/diensten, ’s winters is ie niet warm te krijgen. Terug op de camping, na een heerlijke warme douche, zijn we uit eten geweest in het campingrestaurant, Het was heerlijk.

We staan voor een uitdaging vandaag. Op mijn verjaardag een tocht van maar liefst 70 kilometer. Dat krijg je als je in trekkershutten wilt kamperen. Deze zijn niet overal beschikbaar.

Met goede moed, na een verjaarsontbijt en de nodige felicitaties gingen we op pad. Onze eerste stop was al na 1 kilometer. Een horde koeien die van de stal heel relaxed over de weg naar het weiland kuierden, af en toe een dolletje (ik krijg jou echt wel in die sloot), gewoon een kwestie van rustig wachten.

Daarna weer verder richting Scharwoude, waar het langzaam maar gestaag begon te regenen. Eerst nog schuilen in het bushokje, maar daar werd ik ook niet blij van. Dus regenpak aan (daarom hebben we hem mee ;-))en vertrekken maar. Het hoort immers zo bij Nederland zo’n bui. Nadat we Hoorn hadden geslecht, werd het weer beter en langzamerhand konden we de regenpakken verruilen voor een t-shirt en broek met opgerolde pijpen. In Enkhuizen hebben we uitgebreid gepauzeerd en heerlijk geluncht in de warme zon op een terras. We kennen de stad van bezoekjes met Giny & Daniel en de Prins Willem Alexander (Solisboot). Wanneer was het ook al weer, en met wie hebben we waar gelopen. En natuurlijk het Zuiderzeemuseum waar we brussendag hebben gehad. Herinneringen alom, maar dat maakt de tocht ook leuk.

Vandaag hebben we heel veel over (hogere) dijken gefietst met daaronder ook een weggetje, het word lieflijk vind Vlas, kleine dorpjes, slingerend langs de kust. Onderdijk, Oosterdijk, Andijk, Wervershoof om maar wat plaatsten op te noemen. Op voor de laatste etappe naar Medemblik. De zere billen slaan toe, van de fiets afstappen gaat steeds moeizamer. Na het opstappen eerst de goede zit vinden, en dan stil blijven zitten. Langzaam maar gestaag gaan we verder naar Opperdoes waar ons volgende onderkomen is. Het Pannenkoekenstation.

Weer een prachtige hut, van alle gemakken voorzien dit keer zodat we zelf kunnen koken. Dat wordt een fijne gourmetavond. Keuze van de jarige. Daarvoor moesten we nog wel even boodschappen doen in de stad. En wat schetst onze verbazing? We kennen Medemblik. Hier zijn we met de PWA geweest in 2013. Nog meer herinneringen. Leu k! Morgen de Afsluitdijk over en richting Workum, maar daarover later meer.

Om 04:00 uur werd ik wakker en….. zachtjes tikte de regen op de trekkershut. Nou ja zachtjes, het werd steeds erger, dan weer minder, enzovoort, enzovoort. Gelukkig ben ik weer in slaap gevallen. Bij het wakker worden was de situatie precies hetzelfde. Regen, regen, en nog eens regen in alle variaties.

We hadden berekend dat het tegen 11:00 zodanig droog zou zijn dat we op pad konden. Dus regenpak aan en fietsen maar. Een kaarsrechte weg door de polder van zo’n 23 kilometer met wind tegen. Pffffff, dat vraagt wel wat van je. Maar goed, we hebben het gered en waren om 12:50 uur in Den Oever, alwaar de bus die ons over de Afsluitdijk zou brengen al klaar stond.

Groot was mijn verbazing toen we in Breezanddijk uit de bus werden gezet. Dus niet de hele Afsluitdijk met de bus, maar de helft. Gelukkig kwam de wind nu wel uit de goede hoek, dus gingen we flierefluitend op weg naar Makkum.

Ook in Makkum hebben we verhalen liggen van Giny & Daniël (met openbaar vervoer van Deventer naar Makkum, dat was wat) en PWA, bezoek met de gasten aan het aardewerkmuseum. Vandaag gingen we voor een patatje en wat te drinken op een terras in de zon. Daar waren we wel aan toe.

Op voor de laatste etappe naar Workum. Nog zo’n 12 kilometer te gaan, ook hier weer polders, en toen we Workum zagen liggen (ha, we zijn er bijna) blijkt er nog een hele grote boog gefietst te moeten worden.

Maar eind goed al goed. We zitten op camping Suderse, hebben boodschappen gedaan, gegeten en afgesproken hier een dagje rust in te plannen. Voelt goed, even geen grote tocht in het vooruitzicht, maar Workum en omgeving verkennen. Het weer wordt ook beter zegt men. Om met een bekende weerman te spreken: Oant Moarn!

Een kort verhaaltje vandaag, want we hebben niet veel uitgevoerd. Dat hoort natuurlijk ook bij een rustdag. Vanmorgen zijn we naar het strand aan het IJsselmeer geweest om naar het kitesurfen te kijken.

Het was een drukte van belang, op een gegeven moment telde ik zo’n 47 kites in de lucht. Bij het strand en de naastgelegen camping is een winkeltje. Hier hebben we vast wat boodschappen gedaan voor het avondeten. We gaan BBQ-en. Om de hoek van ons hutje ontdekten we er één, dus daar moeten we maar gebruik van maken. Na de middag zijn we naar Workum gefietst. Een hele tocht van wel 7 kilometer (heen en terug).

En wat we verwacht hadden klopt! We kennen Workum inderdaad niet. Ook eens leuk zo’n nieuwe stad! We hebben het Jopie Huisman Museum bezocht. Een museum met mooie verhalen over een bijzonder mens, en met Deventer stoelen (maar dat is een verhaal apart). Je ziet de spullen die hij geschilderd heeft, en er was een collectie gewichten die hij gespaard heeft.

Grote, maar ook hele kleintjes. Nog wat inkopen gedaan en terug naar de camping de gewassen kleren in de zon hangen. We hebben zo onze favoriete outfit, die wel een wasbeurtje kon gebruiken. De zon schijnt nu volop en we drinken er een lekker biertje van het BrouwDok. Vanavond dus BBQ, en morgen weer op de fiets voor een tocht naar Scherpenzeel.

De zon schijnt als we opstaan om aan een nieuwe etappe te beginnen. Dat is ook wel een keer lekker. Vandaag gaat de tocht van Workum naar Scherpenzeel. Een gehucht nog net in Friesland in de buurt van Ossenzijl . Aangeraden door goede vriendin Joke die zag dat ze op deze natuurcamping ook trekkershutten hebben, en het is de enige in de buurt. Naast die hut, is er op het terrein ook een groentetuin, waar je als gast gebruik van kan maken.

Juul heeft er naast groente ook een slang gezien, wel een anderhalve meter lang en zo dik als een twee euromunt (of zoiets). Maar goed we vertrokken vanuit Workum, goed ingesmeerd want de vooruitzichten zijn goed. Korte broek en hemd volstaat vandaag.

Er staat wel een straf windje en de meeste tijd hebben we die tegen. Dat kost tijd, maar koelt mijn warme hoofd ook enigszins af. De eerst echte stop is in Stavoren, daarvoor zijn we Hindelopen al gepasseerd. Ook hier weer herinneringen maar nu met de Vlastra’s. Ooit hebben we gekampeerd in het Gaasterland en zijn we in Stavoren geweest.

Het gebied tussen Workum en Lemmer is mooi. Lieflijker dan in de kop van Noord-Holland. Koeien en schapen (met rugnummer) en groene weides. Langzaamaan komt ook het riet in beeld. Vlas heeft een vrouwtjeskruisbek gespot. Gaasterland is licht glooiend.

Op een gegeven moment stonden we 10 meter boven NAP, naar een grote rode zwerfkei te kijken. Ook vind je hier bossen, wat het landschap aantrekkelijk maakt om in te fietsen. Er is een grote weerzin tegen zandwinning in het IJsselmeer. Overal staan borden langs de weg, en ik lees dat het heeft geholpen. Mooi zo’n protest. In Lemmer hebben we bij de ophaalbrug heerlijk genoten van een groot ijsje.

Hij ging vaak open, veel bootjes op het water. Na Lemmer kwamen we veel Duitsers tegen die met een Schiff Rad tocht bezig waren. Eindelijk op de plaats van bestemming, moesten we nog inkopen doen.

Dat was iets verder dan we bedacht hadden, dus uit eten geweest en daarna in alle rust met volle buik en boodschappentas terug naar de camping. Morgen gaan we Friesland verlaten, en zoals we weleens zien als we een stad uit fietsen zeggen we: Fryslan, oant sjen!

Pipo de clown en Mamalou……

Ja hoor, we zitten in een pipowagen in IJsselmuiden. Eigenlijk wilde ik beginnen met: “Ik was in Nederland”. Een Nederland waar de boeren druk bezig zijn met het hooien, waar groepen scholieren voorbijtrekken op dezelfde soort fietsen, waar de Weeribben een feest van herkenning was, waar klokkestoelen en begraafplaatsen op onze weg kwamen. etc. etc.

Maar laat ik beginnen bij het begin. Vrij snel na ons vertrek kwamen we bij de Kijkhut voor de niet-bestaande vogels van de Rottige Meenthe. Zoals daar zijn de Napolitaan, de Visgluiper en de Mestpikker. Mocht je ooit eens in de buurt zijn, een bezoekje waard. De tweede stop na zo’n 5 minuten fietsen was de klokkenstoel van Spanga. De klok wordt geluid bij begrafenissen. Drie maal drie keer voor een man, twee maal drie keer voor een vrouw, en één maal drie keer voor een kind.

Maar goed, we fietsten dus door de Weerribben van Ossenzijl naar Kalenberg. En daar over een lange smal pad door het dorp. Gelukkig is het nog geen vakantie, want passeren kan bijna niet. We hoeven nog niet in filevorm langs het water. Deze buurt kennen we aangezien we daar vaker met José&Willem hebben rondgestruind. Het is en blijft een mooi gebied. En zo kwamen we dus door Nederland.

We pauzeren bij de klokkestoel van Baarlo. Deze klok wordt maar 3 á 4 keer per jaar geluid. Sowieso hebben we wat meer pauzes gehad vandaag. Het was warm, de zon scheen volop en veel vals plat om te fietsen. Door naar Blokzijl naar Kaatje, die uitkijkt over de Sluis. O ja, en ook hier moesten we wachten voor de ophaalbrug. Zoals gisteren ook zo vaak gebeurde. Bij Zwartsluis gaan we met het pontje over naar Genemuiden, en vandaar op naar de pipowagen.

Het was zwaar fietsen daar van Kamperzeedijk Oost naar Kamperzeedijk West, maar het einde komt in zicht. Nu zitten we op de camping, hebben de boodschappen in huis, drinken een biertje en het is goed zo. Morgen verder.

20:00 uur en we hebben het eten op. Thuis ditmaal. Ja, het is voorbij onze fietstocht rond de Zuiderzee. Vandaag begonnen in IJsselmuiden, en via Kampen naar Elburg. Vroeg (08:10 uur) op pad want de weersverwachtingen waren  niet goed. Onweer op komst en in het hele land code geel.

Nog even wat extra kleding aan, maar al gauw was dat overbodig want de zon scheen weer volop. We hebben besloten om naar Elburg te fietsen en daar de route te verlaten om naar huis te gaan. Dus het hele rondje hebben we niet gedaan, maar om weer van Nunspeet dezelfde weg terug te fietsen vonden we ook niet leuk. Vandaar!

Elburg haalden we, en om 10:30 uur zaten we aan de koffie/thee en hazelnootschuimgebak. Echt wel lekker! Vanaf Elburg dus knooppuntenroute rijden. Uitgezet door Juul. In ’t Harde aangekomen begon het opeens behoorlijk te regenen. Met bakken kwam het uit de lucht. Gelukkig bevonden we ons in de omgeving van het zwembad, alwaar een “keet” of veredeld bushokje, voor de jeugd stond.

Samen met een plaatselijke koerier hebben we geschuild. En dat was ook wel hard nodig. Het onweer barstte in alle hevigheid los. Donderend geweld, felle lichtfitsen, en harde klappen boven ons hoofd.

We hebben ongeveer  een uurtje in de hangplek (voor natte ouderen in dit specifieke geval) gebivakkeerd , het rook er naar verschraald bier, tabak en een brandlucht , maar we stonden in ieder geval droog! Toen het wat beter werd hebben we uit voorzorg de regenjas aangetrokken en op pad maar weer. Nog één onweersklap hoorden we en daarna werd het rustiger.

Vanuit ’t Harde is er maar één weg richting Epe waar je overheen moet. De N309, mijn god wat een weg, een helling  waar geen eind aan scheen te komen. En maar doortrappen, je moet toch wat, lopen is ook geen optie. De bult af dat was pas fijn.

Bij Veessen kwamen we de dijk op, en met het pontje vanuit Welsum naar Olst gevaren. We hadden nog één tussenstop in ons vizier. Diepenveen! Op goed geluk een bezoekje aan Vlas zijn jarige moeder. Niet lang nadat wij daar arriveerden, kwamen ze thuis van een lekker lunch buitenshuis. De verassing was compleet.

Resumé: 10 dagen van huis, 9 dagen gefietst, 532.7 kilometer afgelegd (volgens mijn fietsteller), al het weer gehad waar Nederland zo’n patent op heeft, genoten van de diverse landschappen, veel vogels en hun gekwetter, de trekkershutten, en elkaar. Wat wil je nog meer. Niets dus. Zie 2 tevreden mensen, die het goed hebben gehad.